امروزه تکنیک CRISPR در حال تبدیل شدن به یکی از اساسی ترین و پرکاربردترین تکنیک‌ها در زیست‌فناوری است، اما یکی از مسائل مهم در مورد این تکنیک توانایی کنترل این تکنیک است.
قابل کنترل کردن CRISPR این امکان را فراهم می‌کند که آن را در سطوح مختلف کنترل کنیم و بدین ترتیب از عملکردهای ناخواسته آن جلوگیری کنیم.
مهارکننده‌های کریسپر، محصولات جانبی طبیعی در نزاع ویروس‌ها با باکتری‌ها هستند. باکتری‌ها از مجموعه CRISPR-Cas9 برای تخریب ژنوم ویروس‌های مهاجم استفاده می‌کنند. در پاسخ ویروس‌ها به محض ورود به باکتری میزبان، پروتئین‌هایی تولید می‌کنند که به این مجموعه (CRISPR-Cas9) متصل شده و اثر آن را خنثی می‌کنند.
پروتئین‌های ضد کریسپر بسیار مهم هستند، چرا که می توان از آنها برای جلوگیری از اثرات ناخواسته احتمالی سیستم CRISPR-Cas9 استفاده کرد. بررسی‌ها در موش نشان داده است خطاهای احتمالی CRISPR-Cas9 بسیار نادر است، اما حتی وجود یک خطای احتمالی می‌تواند عواقب جبران ناپذیری داشته باشد، به ویژه زمانی که این سیستم برای درمان در انسان به کار می رود.
گروهی از دانشمندان دانشگاه تورنتو و موسسه فناوری ماساچوست، راهی برای برنامه ریزی سلول جهت مهار CRISPR-Cas9 یافتند. آنها از پروتئین های آنتی کریسپر برای این کار استفاده کرده اند. با این استراتژی از تغییرات ناخواسته‌ی این سیستم جلوگیری می شود.
بدیهی است افزایش ایمنی این تکنولوژی باعث افزایش کاربردهای آن خواهد شد.
نتایج این تحقیق در مجله cell به چاپ رسیده است.
ترجمه: سید مصطفی حسینی
