آیا تأثیرات نهفته ژنتیکی در بیماری‌های ایمنی، نادیده گرفته می‌شوند؟
✅ در تحقیقی که با استفاده از ترکیبی از سلول‌های بنیادی و ابزارهای آنالیز جدید انجام شده است، دانشمندان در موسسه Wellcome Sanger سرنخ‌هایی را از دخالت واریانت‌های ژنتیکی در خطر ابتلا به بیماری‌ها، نه تنها در ژن‌ها بلکه در مولکول‌های سوئیچ که ژن‌ها را کنترل می‌کنند، یافته‌اند.
?نتایج این پژوهش برای اولین بار نشان می‌دهد که چگونه سلول‌های ایمنی‌ای که از سلول‌های بنیادی پرتوان القایی انسانی (HiPSCها) تولید می‌شوند، می‌توانند پاسخ‌های ایمنی را بین افراد مختلف، متفاوت سازند.
پژوهشگران کشف کرده‌اند که تفاوت‌ها در پاسخ‌های ایمنی که به علت واریانت‌های ژنتیکی مختلف به وجود می‌آیند، تنها در مراحل معینی از آزمایش، یعنی زمانی که سلول‌های ایمنی در مراحل خاصی بودند، آشکار می‌شدند.
?در حالت‌های دیگر، تنها رد پاهایی از واریانت‌های ژنتیکی دیده می‌شود. بااین‌حال، با نگاه به دو عنصر اصلی، یعنی ژن‌ها و مناطق تنظیم‌کننده یا سوییچ‌های مولکولی که بیان این ژن‌ها را کنترل می‌کنند، پژوهشگران قادر می‌شوند که اثر واقعی تفاوت‌های ژنتیکی را بر پاسخ‌های ایمنی شناسایی کنند.
نتایج این پژوهش نشان می‌دهند که بدون بررسی کامل، اثرات واقعی واریانت‌های ژنتیکی بر پاسخ ایمنی، اغلب نهفته می‌ماند. لذا درک نقشی که واریانت‌های ژنتیکی در کمک به سیستم ایمنی ما برای مبارزه با بیماری‌ها بازی می‌کنند، قدم مهمی در جهت رسیدن به اهداف درمانی بهتر است.
?دکتر دن گفنی، نویسنده ارشد این مقاله از موسسه Wellcome Sanger در این خصوص می‌گوید: «ما کشف کرده‌ایم که اثر واریانت‌های ژنتیکی بر چگونگی پاسخ سلول‌های ایمنی افراد به یک عامل بیماری‌زا مانند سالمونلا، وابسته به شرایط است و تنها در مراحل خاصی از عفونت دیده می‌شود. این یعنی اگر دانشمندان، هم ژن‌ها و هم مناطق کنترل یا عناصر تعدیل‌کننده سلول‌های ایمنی را در همه‌ی مراحل عفونت مطالعه نکنند، اثر تفاوت‌های ژنتیکی بر اختلالات ایمنی ممکن است در پژوهش نادیده گرفته شود.»
?در این پژوهش، دانشمندان سلول‌های بنیادی پرتوان القایی انسانی را به سلول‌های سفید خونی که ماکروفاژ نامیده می‌شوند، تمایز دادند. سپس ماکروفاژها در چهار مرحله متفاوت مطالعه شدند: تحریک‌نشده، بعد از ۱۸ ساعت تحریک با سینگال‌دهی به مولکول اینترفرون گاما، بعد از حدود ۵ ساعت عفونت با سالمونلا و بالاخره بعد از تحریک اینترفرون گاما که در پی آن عفونت با سالمونلا رخ داد.
?دکتر کوار آلاسو از دانشگاه تارتو در استونی و از محققین این پژوهش می‌گوید: «یکی از فواید استفاده از سلول‌های بنیادی به‌جای سلول‌های خونی‌ای که از پیش موجودند، این است که آن‌ها بسیار انعطاف‌پذیر هستند و ما را قادر می‌سازند تا روی اثر تحریک در دو مرحله متفاوت مطالعه کنیم. ما این موضوع را که کدام ژن در ژنوم، در طی هر یک از مراحل عفونت بیان می‌شود را آنالیز کرده‌ایم، اما فعالیت تقویت‌کننده‌ها – سوییچ‌های مولکولی که بیان ژن‌ها را کنترل می‌کنند – را نیز در نظر داشتیم. این ترکیب جدید از ابزار به ما امکان داد که اثرات واریانت‌های ژنتیکی بر پاسخ ایمنی را از نگاه دیگری ببینیم.»
?تیم پژوهشی همچنین کشف کرد که واریانت‌های ژنتیکی بر میزان آمادگی سلول‌های ایمنی برای حمله به عفونت اثر دارند. به‌طوری‌که سلول‌های ایمنی برخی افراد برای مقابله با عفونت سالمونلا آماده بودند، ولی ماکروفاژهای افراد دیگر، آمادگی کمتری داشتند و زمان بیشتری طول کشید تا پاسخ دهند.
این یافته‌ها در مجله Nature Genetics با ضریب تأثیر ۲۷.۹۵۹ منتشر شده است.
?ترجمه: آزاده داودی
☑ لینک خبر
☑ لینک مقاله
☑ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑عضویت در کانال زیست فن
