✅ طی مطالعه جدید، محققان درصدد بررسی نقش محیط دوران کودکی بر تکامل مغز هستند تا بدین وسیله بتوانند به افق‌های جدیدتری دررابطه با بیماری‌های روانی نظیر افسردگی و شیزوفرنی دست‌یابند.
?دکترGage می‌گوید: «پیش از این همواره این‌گونه برداشت می‌شد که DNA مولکولی ثابت و غیرقابل‌تغییر است که شرایط کنونی بدن ما را می‌سازد، درحالی‌که اتفاقاً DNA مولکول بسیار پویایی است و در سلول ژن‌هایی وجود دارند که قابلیت تکثیر و جابه‌جایی دارند».
?در دهه اخیر محققان دریافتند که اکثر سلول‌های مغز پستانداران قابلیت تغییر DNA خود را دارند که در نهایت سبب متفاوت بودن هر نورون با نورون مجاورش می‌شود. برخی از این تغییرات به‌واسطه ژن‌های Jumping که قابلیت جابه‌جایی از یک نقطه‌ی ژنوم به نقطه‌ی دیگر را دارند، صورت می‌گیرد.
?مطالعه انجام شده در سال ۲۰۰۵، نشان‌داده‌است که ژن Jumping به‌نام L1 که توانایی نسخه‌برداری و اتصال خود در محل جدیدی از ژنوم را دارد، در نورون‌های در حال تکامل نیز دخیل است.
?دکتر Bedrosian اذعان می‌کند که: «پیش از این فرض بر آن بوده‌است که تغییرات اعمال‌شده بر DNA از سوی سلول، یک پروسه‌ی اتفاقی نیست. شاید فاکتورهایی در مغز و یا در محیط هستند که سبب‌ساز وقوع این تغییرات با تناوب‌های متفاوت می‌شوند».
?برای بررسی این موضوع دکتر Gage و Bedrosian اختلافات طبیعی در مراقبت مادرانه بین موش‌ها و زاده‌هایشان را مورد مشاهده قراردادند و سپس DNA سلول‌های هیپوکمپ زاده‌ها که در فرآیندهایی نظیر احساسات، حافظه و اعمال غیرارادی دخیل هستند را نیز بررسی کردند. مشاهدات این تیم تحقیقاتی حاکی از آن بود که بین مراقبت مادرانه و تعداد نسخه‌برداری ژن L1 ارتباط وجود دارد طوری‌که زاده‌های دارای مادران با سطح توجه بالا دارای نسخه‌های کمتری از ژن L1 در مقایسه با زاده‌های موش‌های مادر کم‌توجه بودند و زاده‌های مادران کم‌توجه دارای تنوع ژنتیکی بیش‌تری در مغزهای‌شان بودند.
?برای اطمینان از تصادفی نبودن نتیجه مطالعه، محققان گروه کنترلی را جهت اطمینان از وراثتی نبودن تعداد نسخه‌برداری ژن L1 از مادران به فرزندان در نظرگرفته و در ادامه محل پرورش زاده‌های موش‌های کم‌توجه را با زاده‌های موش‌های با سطح توجه بالا جابه‌جا کردند. نتایج نشان داد که زاده‌های موش‌های کم‌توجه اما رشدیافته نزد موش‌های مادر با سطح توجه بالا در مقایسه با گروه مقابل خود دارای تعداد نسخه‌های کمتری از ژن L1 بودند. فرضیه محققان براین نکته استوار است که زاده‌های موش‌های مادر کم‌توجه بیشتر در معرض استرس قرار دارند که این امر باعث افزایش نسخه‌برداری ژن‌ها به‌صورت متناوب می‌شود.
?مترجم: مونا تقی زاده
☑عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
