تومورهای ریه به‌منظور بهبود میزان بقای خود از مکانیسم خاصی استفاده می‌کنند که به تازگی توسط محققان کشف شده است. این تومورها جمعیت باکتری‌های درون ریه را تغییر می‌دهند و باعث ایجاد یک محیط التهابی توسط سیستم ایمنی می‌شو که رشد سلول‌های تومور را به دنبال دارد.
سرطان ریه عامل اصلی مرگ‌های مرتبط با سرطان است و سالانه بیش از ۱ میلیون نفر در دنیا جان خود را از دست می‌دهند. ۷۰ درصد از بیماران مبتلا به سرطان ریه از عوارض عفونت‌های باکتریایی ریه رنج می‌برند. در این مطالعه، هدف تیم MIT بررسی وجود ارتباطی بین جمعیت‌های باکتریایی در ریه و رشد تومورهای ریه است.
برای بررسی این این ارتباط، محققان موشهایی که به روش مهندسی ژنتیکی دستکاری شده بودند و انکوژن Kras را بیان می‌کردند و ژن سرکوب‌کننده تومور P53 را نداشتند مورد مطالعه قرار دادند. این موش‌ها معمولاً دچار یک نوع از سرطان ریه به نام آدنوکارسینوما طی چندین هفته می‌شوند.
موش‌ها (و انسان‌ها) معمولاً دارای باکتری‌های بی‌ضرری هستند که در ریه‌ها رشد می‌کنند. تیم MIT دریافت که در موشهایی که برای تولید تومورهای ریه، مهنسی ژنتیک شده بودند، جمعیت باکتریایی در ریه به‌طور چشمگیری تغییر کرده‌است. جمعیت کلی به‌طور چشمگیری افزایش یافت، اما تعداد گونه‌های مختلف باکتریایی کاهش یافت. هم چنین دریافتند رشد تومور در موش‌های دستکاری شده درون محیط عاری از باکتری، رشد کمتری نسبت به رشد در محیطی با جمعیت نرمال باکتری دارد. محققان دقیقا نمی‌دانند که چگونه سرطان ریه موجب این تغییرات می‌شود اما حدس می‌زنند که ممکن است تومورها راه‌هوایی را مسدود کنند و از خروج باکتری‌ها از ریه جلوگیری می‌کنند.
رشد جمعیت باکتریایی شامل سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های T دلتا گاما برای تکثیر و شروع ترشح مولکول‌های التهابی به نام سیتوکین‌ها می‌شود. این مولکول‌ها به‌ویژه IL-17 و IL-22، یک محیط برای سلول‌های تومور ایجاد می‌کنند. آن‌ها همچنین فعال‌شدن نوتروفیل‌ها را تحریک می‌کنند. با این وجود، در موشهایی که در محیط عاری از میکروب رشد کرده‌اند، این واکنش ایمنی اتفاق نمی‌افتد و تومورها بسیار کوچک‌تر هستند.
محققان دریافتند دو یا هفت هفته پس از شروع رشد تومورها که موش‌ها با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شوند، تومورها حدود ۵۰ درصد کاهش پیدا می‌کند. همچنین در شرایطی که محققان به موش‌ها داروهای مسدودکننده سلول‌های T دلتا گاما یا مسدودکننده IL-17 می‌دهند، تومورها کوچک می‌شوند؛ این داروها می‌توانند در انسان نیز امتحان شوند.
☑ لینک خبر
☑ لینک مقاله
