اثر ژن سرکوب‌کننده توموری بر روی بقای ملانوما
✅ از صدها ژنی که می‌توانند در ملانوما جهش‌یافته باشد، تنها تعداد کمی از آن‌ها ممکن است در ایجاد سرطان مؤثر باشند. محققان در این مطالعه به یکی از عوامل مؤثر در ملانوما دست یافته‌اند که در نمونه‌های جدید ملانوما شاهد افزایش آن هستیم. این ژن عضوی جدید از ژن‌های سرکوب‌کننده تومور است. این ژن در 5.4٪ از موارد ملانوما جهش‌یافته است. علاوه بر این، در بیش از 30٪ از موارد ملانوما انسانی بیان ندارد. با توجه به یافته‌ها، از دست رفتن بیان با کاهش بقای بیمار همراه است. این کشف می‌تواند دروازه‌های جدیدی را برای فهم چگونگی رشد و انتشار سرطان بگشاید و در آینده نزدیک به جهت‌گیری‌های جدیدی در جهت درمان این بیماری منجر شود.
? محققین ژن‌های سرکوب‌کننده تومور موجود در پایگاه‌داده خود را که شامل بیش از 500 ژنوم و اگزوم (توالی‌های سازنده پروتئین) ملانوما است، جستجو کرده‌اند. این پایگاه‌داده به‌عنوان بزرگ‌ترین مجموعه داد‌ه‌های ملانوما به حساب می‌آید.
? ژن‌های سرکوب‌کننده تومور، همانطور که از نام آن‌ها مشخص است، به‌طور طبیعی از رشد سلول از جمله رشد سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کنند. با این حال، هنگامی‌که جهش می‌یابند در تکثیر سلولی مانند ترمزهای معیوب عمل می‌کنند. بنابراین مطالعه این ژن‌ها در زیست‌شناسی سرطان بسیار مهم است. شناسایی تغییرات قابل هدف‌گیری در ملانوما نیاز مهم و فوری محسوب می‌شود. درک عمیق اثرات عملکردی جهش در این ژن‌ها، نخستین گام در جهت آشکار‌سازی مکانیسم زمینه‌ساز رشد ملانوما است.
? در واقع، توالی‌های ژنومی ملانوما دارای جهش‌هایی در ژن‌های شناخته‌شده سرکوب‌گر تومور بودند، همچنین ژن جدیدی به نام RASA2 در مجموعه ژن‌های مورد جستجوی تیم تحقیقانی وجود داشت. گام بعدی پژوهشگران، انجام سری آزمایش‌هایی بود تا دقیقاً مشخص شود که این ژن چه عملکردی دارد. آن‌ها پروتئین طبیعی و پروتئین‌های موتانت قابل اصلاح (قابل برگشت) را، به منظور بررسی اثرات آن‌ها بر روی سلول‌های ملانوما، کلون کردند. محققان دریافتند که RASA2 عملکرد یک پروتئین کلیدی در سلول به نام RAS را تنظیم می‌کند. RAS به‌عنوان یک آنکوژن شناخته شده است که به رشد بدون کنترل سلول‌ها کمک می‌کند. هنگامی‌که تولید پروتئین در سلول‌های ملانومایی دارای موتاسیون RASA2 دوباره برقرار شود، رشد این سلول‌ها متوقف می‌شود و در نهایت می‌میرند.
? بیماران مبتلا به نقص عملکردی در مسیر RAS تمایل به پیش‌شناخت بدتری نسبت به سایر انواع ملانوما دارند و تاکنون دانشمندان موفق به تولید داروهایی که بتوانند این مسیر را مورد هدف قرار دهند، نشده‌اند. مسیر RAS در سرطان به‌شدت از تنظیم خارج می‌شود. در حال حاضر تمرکز دانشمندان بر روی RASA2 است تا دریابند که در سلول‌های سالم و سلول‌های ملانوما چه پروتئین‌هایی با RASA2 در ارتباط هستند. همچنین سلول به درمان هدفمند چه پاسخی می‌دهد. هم‌اکنون بیشتر درمان‌های هدفمند سرطان با مهار محصولات انکوژن‌ها که در سلول‌های ملانوما بیش از حد فعال هستند، صورت می‌گیرد. به هرحال از دست دادن و یا جهش‌یافتن در ژن‌های سرکوب‌کننده توموری مانند RASA2 نیز در گسترش ملانوما نقش دارد.
? ترجمه: مهسا عالمی
✅ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
