اثر گرد و غبار ماه بر تنفس

| اثر گرد و غبار ماه بر تنفس

✅ دانشمندان ناسا دریافتند که قسمت‌هایی از گرد و غبارهای ماه خصوصاً قسمت‌هایی که کوچک‌تر و تیزتر هستند سلامت فضانوردان را با خطر مواجه می‌سازند. آزمایشاتی برای بررسی چگونگی خطرناک بودن گرد و غبار موجود در سطح ماه و تأثیر آن بر سلول‌های انسانی مورد مطالعه قرار گرفته‌است.

❇ گرد و خاک‌های موجود در سطح ماه با گرد و خاک‌های موجود در سطح زمین کمی متفاوت است. برای مثال ذراتی که در ماه وجود دارند کمی تیزتر بوده و چون در سطح ماه باد وجود ندارد، گرد و غبارهای موجود در سطح ماه هرگز ساییده نمی‌شود و به راحتی می‌توانند در صورت تنفس عمیق به درون سلول‌های ریه نفوذ کنند.

❇ این گرد و غبارها حالتی شناور دارند. بدون وجود اتمسفر که از ماه در برابر بمباران مداوم بادهای خورشیدی و ذرات باردار محافظت کند، خاک می‌تواند قدرت الکترواستاتیکی داشته باشد. این قدرت به حدی است که باعث می‌شود ذرات گرد و غبار بالاتر از سطح ماه قرار بگیرند.

❇ گردوغبارها به آسانی به برآمدگی‌ها و گوشه‌های لباس‌های فضانوردان می‌چسبند و به محل اقامت آن‌ها وارد می‌شوند. ذرات آزاد می‌توانند حساسیت تجهیزات را کاهش دهند و لباس‌ها را خراب کند و اگر این ذرات توسط فضانوردان خورده شود، می‌تواند بر بدن انسان آثار مخربی داشته باشند.

❇ درمطالعه‌ای میزان خطرناک بودن گرد و غبار ماه بر روی ریه‌ها بررسی شد. در این مطالعه برای ارزیابی تأثیرمشابه با ذرات ماه، از مدل‌هایی شامل خاکستر آتشفشانی از آریزونا، گرد و غبار ناشی از یک جریان گدازه از کلورادو و یک پودر آزمایشگاهی استفاده شد.

❇ اثرات گرد و غبار ماه بر اندام‌های انسان با مخلوط کردن نمونه‌های خاک خود به طور مستقیم با سلول‌های ریه انسان و مغز موش‌، اندازه گیری شد. هر نمونه خاک به سه درجه وضوح دانه‌بندی تقسیم شد، بهترین آن‌ها فقط چند میکرومتر عرض داشت و به راحتی می‌توانست به ریه‌های انسان تزریق شود.

❇ نتیجه آزمایش بعداز ۲۴ ساعت حاکی از کشته شدن بیش از ۹۰ درصداز سلول هایی بود که درمعرض دانه‌ها قرارگرفته بودند. سلول‌هایی که به طور کامل از بین نرفتند، علائم آسیبDNA را نشان دادند که ممکن است به سرطان یا بیماری‌های تحلیل برنده اعصاب منجر شوند.

❇ ناسا به دنبال روش هایی است که جذب و تأثیر گرد وغبارهای ماه را کاهش دهد. یکی از این راهبردها، پوشش سطوح لباس فضانوردان با یک محافظ الکتروداینامیک است. آزمایشات اولیه نشان داده‌اند که این محافظ‌ها به خوبی کار کرده و برخی از پنل های نمونه در حال حاضر در ایستگاه فضایی بین المللی مورد آزمایش قرار می‌گیرند.

? مترجم: غزل داودی

☑ لینک خبر
☑ لینک مقاله
☑ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑ عضویت در کانال زیست فن