چرا افراد مختلف، به شرایط محیطی مشابه، پاسخ‌های متفاوت می‌دهند؟ محققین دانشگاه کارولینای شمالی و ایالت اوریگان یک تفاوت ژنتیکی در ماهی گورخری را شناسایی کرده‌اند که با ارائه‌ی پاسخ‌های متفاوت به مواد شیمیایی مشابه موجود در یک محیط، ارتباط دارند. این تحقیق می‌تواند برای شناسایی فاکتورهای ژنتیکی که حساسیت‌های شیمیایی متفاوت را ایجاد می‌کنند، به کار برده شود.
محقق اصلی این مطالعه بیان می‌کند: “ما معتقدیم که برهمکنش بین ژتیک افراد و محیطشان، کلید پاسخ به سؤالاتی است هم‌چون این‌که چرا برخی داروها روی تعدادی از افراد اثر می‌گذارند و روی تعدادی دیگر خیر؟ یا این‌که چرا آلودگی اثر متفاوتی برروی افراد می‌گذارد؟ ما قصد داشتیم که به دو مسئله اشاره کنیم: آیا در میان همه مواد شیمایی که ما در معرض‌شان واقع شده‌ایم، تعدادی حساسیت‌های متفاوتی در افراد ایجاد می‌کنند؟ و آیا فاکتورهای ژنتیکی وجود دارند که این تفاوت در حساسیت را توضیح دهند؟”
محققین با تحلیل داده‌های High throughput screening، روند مشخصی را در تفاوت‌های پاسخ افراد به مواد شیمیایی شناسایی کردند: به عبارت دیگر، آن‌ها به‌دنبال مواد شیمیایی گشتند که منجر به بروز پاسخ‌های متفات در افراد می‌شد. در نهایت آن‌ها از میان هزاران ماده‌ی شیمیایی، یک گزینه را نتخاب کردند: آبامکتین (Abamectin). آبامکتین یک داروی ضدانگل بوده و در ماهی گورخری پاسخ‌های متفاوتی را ایجاد می‌کند.
در مجموعه‌ای از آزمایش‌ها، محققین اثر آبامکتین برروی مراحل اولیه‌ی رشد ماهی گورخری را مورد بررسی قرار دادند. آن‌ها سپس ژنوم حیواناتی که تحت تأثیر قرار گرفته‌بودند و به عبارتی دارای رشد غیرطبیعی بودند را با آن‌هایی که تحت تأثیر قرار نگرفته‌بودند و رشد طبیعی یا سالم داشتند مقایسه کردند و متوجه شدند که ژن Sox7، که چگونگی تشکیل بدن در مهره‌داران را کنترل می‌کند، در این تفاوت‌ها نقش ایفا می‌کند. ماهی‌های گورخری که تحت تأثیر آبامکتین قرار گرفته‌بودند، یک واریانت متفاوت از ژن sox7 را نسبت به آن‌هایی که تحت تأثیر قرار نگرفته‌بودند، داشتند. هم‌چنین در مطالعات بعدی مشخص شد که زبرافیش‌هایی که تحت تأثیر قرار گرفته‌بودند، میزان کم‌تری از ژنsox7 را بیان کرده‌بودند.
محققین عنوان کردند: “این مطالعه نقطه‌ی شروعی برای اثبات واکنش متفاوت افراد نسبت به مواد شیمیایی موجود در محیط بر اساس پروفایل ژنتیکی‌شان است. روش High throughput screening ما را قادر میسازد تا به سرعت ژن‌های تحت تأثیر قرار گرفته توسط مواد شیمیایی (یا اکسپوزوم‌ها) را شناسایی کنیم و به جای بررسی اثر یک ماده شیمایی خاص، در پی یافتن ارتباط بین ژنتیک و اثرات مواد شیمایی موجود در محیط باشیم. این مطالعه برای داروسازی دقیق‌تر، جلوگیری از بیماری‌ها و فهمیدن چگونگی تفاوت خطرات در محیط‌های مختلف، کاربرد فراوانی خواهد داشت.”
☑ لینک خبر
☑ لینک مقاله
