ارتباط فقدان تنوع میکروبی با سندروم تخمدان پلی کیستیک

✅محققان دانشگاه کالیفرنیا اخیراً دریافتند که زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلیکیستیک(PCOS) معمولاً تنوع میکروبی روده ای کمتری از زنان غیر مبتلا دارند.
?آنها نمونه مدفوع ۷۳ زن دچار PCOS را مورد بررسی قرار دادند. نمونههای آنها با نمونهی ۴۸ زن غیر مبتلا و ۴۲ زنی که تخمدانهای پلی کیستیک داشتند ولی سایر ویژگیهای PCOS را نداشتند، مقایسه شد. یافتهها نشان داد زنان دچار PCOS معمولاً تنوع جمعیت میکروبی روده ای کمتری دارند که بهنظر میرسد با سطوح افزایش یافته تستوسترون مرتبط باشد. بهعلاوه تیم تحقیقاتی دریافتند که این زنان حداقل تنوع میکروبی را داشتند در حالیکه زنان بدون این شرایط دارای بالاترین تنوع میکروبی بودند. همچنین زنانی که تخمدانهای پلی کیستیک داشتند بیشتر از زنان با PCOS و کمتر از زنان غیرمبتلا تمایل به تنوع میکروبی بالاتر داشتند.
?دکتر Thachray محقق ارشد این مطالعه اظهار داشت؛ تحقیقات ما نشان داد که تستوسترون و دیگر هورمونهای آندروژن ممکن است به شکلگیری میکروبی روده ای کمک کنند و این تغییرات میتوانند بر روی توسعه PCOS اثر گذاشته و کیفیت زندگی یک زن را تحت الشعاع قرار دهند.
?بر اساس اطلاعات حاصل از شبکه سلامت هورمونی، PCOS برروی تقریبا ۷ تا ۱۰ درصد زنان در سنین باروری اثر میگذارد. زنانی که در آنها PCOS تشخیص داده میشود بایستی حداقل دو یا سه ویژگی زیر را داشته باشند:
?افزایش تعداد کیست در تخمدانها( تخمدانهای پلی کیستیک)
?سطوح اندک افزایش یافته تستوسترون یا نشانههای کلینیکی آن مانند افزایش موی بدن
?فقدان و یا نامنظم بودن دورههای قاعدگی
?تنوع میکروبی در مجرای رودهای معدهای در سلامت انسان نقش مهمی ایفا میکند. تحقیق اخیر نشان می دهد که باکتریهای روده در افراد با شرایط متابولیک مانند چاقی در مقایسه با افرادی که این شرایط را ندارند متفاوت است.
?دکتر Thachray اشاره میکند که مطالعات بیشتری جهت تعیین اینکه آیا گونههای باکتری رودهای خاصی در پیشرفت PCOS نقش دارند و آیا میکروبیوم مسیرهای بالقوهای را برای درمان این شرایط عرضه میکند یا خیر، مورد نیاز است. وی نتیجه گرفت که اگر تستوسترون ترکیب میکروبی روده را هدایت میکند گام بعدی تعیین این خواهد بود که آیا درمان با بلاکرهای تستوسترون یا ضد بارداریهای دهانی منجر به بهبود وضعیت میکروبی روده میشود یا خیر؟!
?مترجم: مژگان برات زاده
☑️عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی