از بین بردن مقاومت باکتری ها به آنتی بیوتیک ها با اکسیژن
مقاومت باکتری ها به آنتی بیوتیک ها فقط از طریق سازگاری آنها بدست نمی آید. گاهی اوقات باکتری ها به راحتی به خواب می روند.
آنتی بیوتیک‌ها فقط قادرند باکتریهای در حال رشد و تقسیم را بکشند، اما فاکتورهای استرس‌زای محیطی اغلب مکانیسمی را در باکتری روشن می‌کند که باعث تولید یک توکسین شده و این توکسین باکتری را به حالت خفته (dormant) برده و از حمله آنتی بیوتیک در امان نگه می‌دارد. این مکانیسم در باکتریهای تشکیل دهنده بیوفیلم به فراوانی دیده می‌شود.
یک نوع از این باکتری‌ها در لوله گوارش ما زندگی می‌کند. زمانی که صفرا از کیسه صفرا به روده می‌ریزد می‌تواند باکتری‌ها را از بین ببرد. در حضور صفرا، این باکتری‌ها پروتئینی تولید می‌کنند که در نقش توکسینی برای خودشان عمل کرده و باکتری را به حالت خفته می‌برد، با از بین رفتن صفرا، باکتری پروتئین دیگری تولید می‌کند که آن پروتئین توکسین را از بین برده و باکتری دوباره فعال می‌شود. این سیستم توکسین-آنتی توکسین ویژگی ذاتی باکتری‌هاست و برای محافظت آنها در برابر استرس‌های محیطی است.
محققان اولین سیستم توکسین-آنتی توکسین را در یک بیوفیلم شناسایی کردند و پی بردند که این سیستم به اکسیژن وابسته است. آنها این سیستم را در سطح مولکولی و اتمی مطالعه کرده‌اند و مشخص شد که در E.coli آنتی توکسین این سیستم دارای کانالی است که فقط اکسیژن از آن عبور می‌کند. در این سیستم آنتی توکسین برای خنثی کردن توکسین به حضور اکسیژن نیاز دارد.
دانشمندان امیدوارند با شناسایی دقیق این سیستم، داروهای ضد میکروبی کارآمدتری تولید کنند.
محققین می‌گویند این نوع از توکسین‌ها (که به اکسیژن حساس اند)، می تواند برای جلوگیری از تشکیل بیوفیلم در باکتری های تشکیل دهنده بیوفیلم،هدف درمانی باشد.
ترجمه و آماده سازی: مصطفی حسینی
