همیشه از آنتی‌بیوتیک‌ها به عنوان موادی دارویی که مانع رشد میکروارگانیسم‌هایی همچون باکتری‌ها می‌شوند یاد شده است.
تری متوپریم (TMP) که یک نوع آنتی‌بیوتیک است، بازدارنده رشد E.coli بوده و باعث القاء پاسخ استرس در این باکتری می‌شود. این پاسخ، باکتری را در مقابل آسیب‌های مرگباری که در محیط های اسیدی به وجود می‌آید محافظت می‌کند؛ بنابراین آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند باعث زنده ماندن باکتری‌ها در شرایط خاص شوند.
به تازگی محققان باکتری اِ.کلای را در ۴ محیط که شامل آنتی‌بیوتیک‌های مختلف با غلظت پایین بود، قرار دادند و رونویسی ژنوم باکتری‌ها را، در این محیط ها مورد بررسی قرار دادند. تری متوپریم (TMP) قویترین و سریعترین پاسخ استرس را در میان این ۴ نوع آنتی‌بیوتیک به باکتری القاء کرد.
برای بررسی مقاومت در مقابل محیط اسیدی، محققان ابتدا گروهی از باکتری‌ها را در محیط اسیدی قوی اسید‌کلریک قرار دادند. در این حالت زمان نیمه عمر باکتری‌ها (مانند زمان نیمه عمر مواد رادیو اکتیو) ۳۰ دقیقه اندازه گیری شد. گروهی دیگر از همین باکتری‌ها نیز در معرض غلظت پایین متوپریم (TMP) قرار داده شدند و بعد وارد اسید‌کلریک شدند. محققان مشاهده نمودند که زمان نیمه عمر به ۱۰۰ دقیقه افزایش یافته است.
تری متوپریم منجر به کاهش آدنین-نوکلئوتید، که یک بلوک ساختمانی مهم DNA و حامل انرژی در سلول است، می‌شود. این کاهش موجب القاء پاسخ استرس اسید می‌شود.
ترجمه: امیر اسماعیلی
