جداسازی ترکیبات سمی فورانیک از قند برای تولید کارآمد اتانول

در فرآیند تولیدانواع سوخت ها، جداسازی مواد سمی و مضر امری ضروری است. این امر در تولید سوخت های زیستی از مواد قندی و لیگنوسلولزی نیز باید رعایت شود. به تازگی محققین روشی برای جداسازی مواد سمی فورانیک تحت عنوان NU-1000 ابداع کردند که فرایند تولید اتانول و سایر مواد شیمیایی را اقتصادی تر خواهد کرد.

در حال حاضر، تولید جهانی اتانول زیستی نسل دوم در حال افزایش چشمگیری است. یکی از مسائل درگیر در تولید اتانول زیستی و همچنین تولید شکر به روش های شیمیایی، سمی بودن بیومس لیگنوسلولوزی برای آنزیم‌ها و برخی از میکروارگانیسم‌های تخمیری است. محققان دانشگاه کالیفرنیا موفق به طراحی جاذب انتخاب پذیری که عملکردی مشابه آنزیم دارد، شدند که ترکیبات سمی مانند فورانیک را از محیط خارج می‌کند.

روش های زیادی برای پیش فرآوری و جداسازی مواد سمی از مخلوط شکری برای تولید اتانول زیستی وجود دارد، ولی به دلیل سختی جداسازی و سمیت بالا معمولا بهره وری بالایی ندارند. استفاده از شبکه آلی فلزی NU-1000 به منظور جداسازی ترکیبات سمی یکی از روش‌های نوین جداسازی به حساب می‌آید که علاوه بر صرفه‌جویی اقتصادی، بسیار کارآمدتر از دیگر روش‌ها است.

شبکه‌ی آلی فلزی تولید شده که از لحاظ ساختاری به لانه‌ی زنبور شباهت دارد، امکان جداسازی کامل مواد سمی همچون آروماتیک‌ها را فراهم می آورد.

شبکه آلی فلزی NU-1000 ممکن است برای کاهش گازهای گلخانه ای مانند دی اکسید کربن نیز مورد استفاده قرار گیرد.

ترجمه: امیر اسماعیلی

لینک خبر
لینک مقاله ی اول
لینک مقاله ی دوم