پروژه‌ای به‌منظور سرعت بخشیدن به توسعه و تکثیر پلاستیک‌های‌زیستی که قابلیت بازیافت چندین و چندباره را دارند در حال انجام است. این پروژه توسط حداقل ۱۲ شرکت اداره می‌شود که به‌دنبال تغییر ساختار هستند.
بیش از ۱۰۰ سال از ساخت اولین رزین مصنوعی (باکلیت) از زغال‌چوب و الکل گذشته است. در قرن بیست‌و‌یکم، تغییرات بی‌شماری توسعه یافته‌اند و گسترش موادپلاستیکی به‌علت تنوع بالا و کم‌هزینه بودنشان، نجومی بوده است.
بسیاری می‌گویند که این توسعه، خلاف سلیقه‌ی پایداری است. به‌خاطر هزینه‌ی کم پلاستیک، استفاده از آن زیاد است و ظهورش باعث تلفات شده است و این مناظر ما و اقیانوس‌های ما را از بین می‌برد و نیز تولید آن مقادیر زیادی از سوخت‌های فسیلی را مصرف می‌کند. هر کیلوگرم پلاستیک تولید شده از نفت، ۶ کیلوگرم کربن‌دی‌اکسید منتشر می‌کند و با این حال، تصور دنیای بدون پلاستیک، دشوار است.
سؤال مهمی که مطرح می‌شود این است که آیا یک زنجیره‌ی ارزش پایدار برای پلاستیک ممکن است؟ تلاش برای بازیافت، جای خوبی برای شروع است. اگر به قبل از سال ۱۹۷۰ برویم، می‌بینیم که تنها ۹ درصد از تمام تولیدات پلاستیکی گرفته شده است! درحالیکه تلاش برای جمع‌آوری و استفاده‌ی مجدد از این مواد هم‌چنان ادامه دارد، استفاده از پلاستیک نیز کاربرد دارد.
ابتکاری از طریق همکاری بین Aquafil -تولیدکننده‌ی ایتالیایی فیبرهای نایلون که در صنعت فرش و منسوجات استفاده می‌شود- و Genomatica -شرکت زیستفناوری متمرکز بر توسعه‌ی مواد پلیمری پایه‌زیستی- انجام شد. هر دو شرکت می‌گویند که به‌شدت متعهد به پایداری هستند و آن را تضمین می‌کنند.
Giulio –مدیر اجرائی Aquafil- گفت: “ایده‌ی اصلی این است که نایلون را از نفت کاملاً جدا کنیم.” از نایلون در مواد گسترده‌ای استفاده می‌شود؛ به‌صورتی‌که آن را می‌توان در فرش، بسیاری از پارچه‌ها، چتر، لباس شنا، چمدان، لاستیک و جوراب یافت. داده‌های اداره‌ی حفاظت محیط‌زیست بیان‌کننده‌ی این است که پلاستیک به تنهایی ۲ درصد از مواد دفن شده را تشکیل می‌دهد.
طبق گفته‌ی شرکت، فرایند بر این منوال است که برای تولید نایلون بازیافتی، ۵۰ درصد انرژی کمتر نیاز است. شرکت ادعا می‌کند که انتشار گازهای گلخانه‌ای به میزان ۸۰ درصد در مقایسه با فرایند استاندارد ساخت نایلون کاهش می‌یابد.
شرکت Genomatica، الیاف پایه‌زیستی مورد استفاده در لباس‌های با کارایی بالا (Spandex) و بسته‌بندی را توسعه داده است. دو شرکت Genomatica و Aquafil همکاری خود را به‌منظور تولید کاپرولاکتام پایه‌زیستی اعلام کرده‌اند. این برنامه برای Genomatica برای توسعه‌ی بیوشیمی است، درحالیکه Aquafil روی جنبه‌های پردازش معمولی تمرکز خواهد کرد.
با توسعه‌ی فناوری‌های جدید، شاید لازم است به‌طور کامل دوباره زنجیره‌ی ارزش را بازنویسی کرد. شاید یک راه جالب برای انجام این کار، تشکیل یک ائتلاف گسترده‌تر از ذی‌نفعان است، مخصوصاً در اروپا، جایی که شرایط آب‌وهوایی پایدار در حال حاضر بسیار قوی‌تر از امریکا است.
با گرفتن کمک مالی از برنامه‌ی Horizon 2020 اتحادیه‌ی اروپا، دو شرکت Genomatica و Aquafil خود ۱۰ شرکت اروپایی را در پروژه سهیم کردند. شرکت‌هایی از قبیل تولیدکننده‌ی پلاستیک اولیه (Novamont)، تولیدکننده‌ی خوراک‌زیستی (Südzucker)، سازنده‌ی فرش (Balsan)، تولیدکنندگان نساجی (Carvico ،H&M و Vaude)، تولیدکننده‌ی لایه‌ی پلاستیکی (Bio-Mi)، یک شرکت متخصص بهره‌وری انرژی (CIRCE)، متخصص ارزیابی چرخه‌ی عمر (Life Cycle Engineering) و یک هماهنگ‌کننده برای آگاهی‌رسانی و بهره‌برداری از پروژه (Circular Change).
شرکت Aquafil در حال حاضر ظرفیت بازیافت در مقیاس صنعتی برای استفاده از نایلون در صنعت فرش را توسعه داده و اجرا کرده است. اگر این شرکت بتواند با این شریک‌ها کار کند تا نایلون با کیفیت بالا از مواد تجدیدپذیر تولید کند، صنعت می‌تواند یک قدم بیشتر به اکوسیستم پایدار برای تولید یک نسخه‌ی کاملاً قابل بازیافت از این مواد که بسیار ارزان‌تر است، بردارد.
☑ لینک خبر
