افزودن ژرفای کشت سلولی
✅ روش‌های رایج کشت سلول در دو بعد در بسیاری از زمینه‌ها ناکارآمد است. برای مثال در دو بعد امکان دستیابی به ریزاندام‌ها وجود ندارد. این روش معمولا بر روی سلول‌های سرطانی نامیرا اجرا می‌شد که با مشکلات عدیده‌ای مانند آلودگی و تجمع جهش‌ها همراه بود. همچنین با توجه به استفاده از پلاستیک، سلول‌ها تلاش می‌کردند تا حد امکان خود را پخش کنند. از طرف دیگر خیلی از داروها در دو بعد موفق هستند ولی در شرایط بدن انسان به دلیل تفاوت مورفولوژی پاسخ متفاوت دیده می‌شد.
هرچند کشت در سه بعد نیز بدون مشکل نیست، برای مثال تصویر برداری، رنگ آمیزی ایمنی و تعیین نوع پروتئین‌ها و بازیابی آنها مشکل است. ولی کشت سه بعدی بهتر می‌تواند حالت طبیعی سلول‌ها را شبیه سازی کند.
انواع ماتریکس‌هایی که برای کشت سه بعدی سلول‌ها وجود دارند عبارتند از matrigel که حاوی لامینین، کلاژن، هپاران سولفات و فاکتورهای رشد است، vitrogel 3D و Vitrogel RGD که این ماتریکس فاقد ترکیبات ناخواسته است.
یکی از روش‌های نوین استفاده از بیدهای (beads) آلژینات است که حاوی فیبرونکتین، کلاژن و ژلاتین هستند. این بیدها هم مزایای کشت سوسپانسیون را دارند و هم سلول‌ها روی سطوح متخلخلی که تقلیدی از حالت طبیعی هستند رشد می‌کنند. در این حالت تصویر برداری نیز آسان‌تر است.
اما استفاده از این داربست‌ها با یک مشکل روبه رو است، چرا که قبل از هر گونه استفاده از آنها نیاز به حذف داربست است. در روش‌های کشت سه بعدی عاری از داربست، سلول‌ها خود یکدیگر را پیدا می‌کنند، و ماتریکس خارج سلولی را تولید می‌کنند. یک تکنیک از نیروی جاذبه و “hanging drop” محیط کشت سلول استفاده می‌کند.
جدیدترین روش نیز، که کشت چهار بعدی نام دارد، مطالعه کشت سه بعدی در طول زمان است.
ترجمه: خدیجه عالیشاه
☑️ لینک خبر
☑️ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑️عضویت در کانال زیست فن
