امید فزاینده صنعت دیزل زیستی امریکا علیرغم وجود کووید-19
پیش از همه‌گیری جهانی کووید-۱۹ و نشانه گرفتن صنایع مختلف و تخریب آن‌ها، اعضای کمیته ملی بیودیزل و رهبران صنایع، بخش عمده‌ای از انرژی خود در سال ۲۰۱۹ را صرف ارزیابی آینده بیودیزل نمودند. Donnell Rehagen -مدیر اجرایی در کمیته ملی بیودیزل– بیان کرد: “با این که عدم قطعیت کنونی پیش روی ما قرار دارد، اما من معتقد هستم که آینده بیودیزل در امریکا بسیار روشن است.”
با تلاش‌های صورت گرفته، مشارکت جمعی و ساعت‌های مدیدی که صرف کار در این حیطه شد؛ NBB چشم‌انداز جدیدی را برای صنعت بیودیزل در ژانویه ۲۰۲۰ منتشر ساخت. این کمیته، با اعمال فرایند برنامه‌ریزی استراتژیک رسمی، پاسخ به پرسش‌های مطرح شده را بر عهده گرفت و نیز با تعریف چالش‌های پیش‌رو و ارائه نقشه کاری برای دستیابی به اهداف سازمانی، چند سال آینده را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.
حیاتی است که تمام صنایع چشم‌انداز آینده کاری خود را داشته باشند تا بدین طریق دیدی روشن و کامل از آنچه می‌خواهند انجام دهند داشته باشند. Rehagen با بیان این که “امروز صنعت ما بیش از پیش کارا و پرفرصت است”، خاطرنشان ساخت “بیودیزل به‌عنوان گزینه‌ای برای سوخت کم‌کربن با عملکرد عالی و ویژگی‌های خاص خود از جمله نشر ذرات کمتر، به رسمیت در صنایع جهانی رسیده است. کاربردهای سوخت بیودیزل را می‌توان در جاده، خارج از جاده، حمل و نقل هوایی، تولید برق و نیز گرمایش منازل مشاهده کرد. تا سال ۲۰۳۰، میزان مصرف بیودیزل بیش از ۶ میلیارد گالن خواهد بود و سالانه بیش از ۳۵ میلیون تن از حجم تولیدی دی‌اکسید کربن کاسته خواهد شد.” شایان ذکر است که با فراهم‌سازی بسترهای مناسب، تا سال ۲۰۵۰ میزان استفاده از بیودیزل به ۱۵ میلیارد گالن می‌رسد.
سیاست‌های اتخاذ شده در امریکا به‌منظور کاهش کربن مصرانه در حال انجام است و به همین علت رشد صنعت بیودیزل که سوختی کم‌کربن تولید می‌نماید، مشهود است. با تحقیقات گسترده و بیش از یک سال بحث و گقتگو با متخصصان صنعت، مشخص شد که طی دهه آینده چندین روند اساسی موجود است که به صنعت بیودیزل امریکا کمک می‌کند تا به اهداف والای خود در این زمینه دست پیدا کند.
عوامل محرک، شرکت‌های فعال بیودیزل را به سمت تولید ۶ میلیارد گالن بیودیزل تا سال ۲۰۳۰ سوق می‌دهد. یکی از این نیروهای محرکه، فشارهای ناشی از کاهش نرخ تولیدی گازهای گلخانه‌ای است. تغییرات در صنعت نفت، فناوری‌های جدید و تحقق‌بخشی بر این عمل که سوخت دیزل از پسماند تولید شود؛ از گزینه‌های دیگر است که البته تمرکز و توجه کمتری را معطوف به خود نموده است.
رشد آینده صنعت بیودیزل امریکا صرفاً محدود به بازار این صنعت نمی‌باشد، بلکه ترکیبی از تمامی پارامترها است که متوجه صنعت است. Rehagen می‌گوید “نسل آینده نیاز فراوانی به بیودیزل دارد که تلاش ما و رشد صنعت ما را می‌طلبد. جهان شاهد یک فرافرصت و در حقیقت تقاضای مضاعف به‌منظور تأمین و استفاده از سوخت‌های تجدیدپذیر است. هرچه استانداردهای انتشار ذرات و اهداف کاهش کربن در صنایع، برجسته‌تر می‌شود، جامعه جهانی به دنبال تدوین راه‌حل های مساعدتری می‌گردد.” صنعت oilheat کاملاً متعهد شده است که در زنجیره تأمین خود به نحوی عمل نماید که منجر به کاهش کربنِ منتشره گردد و میزان کربن ناشی از فرایندهای خود را تا سال ۲۰۵۰ به صفر درصد برساند.
برنامه‌ها و مشوق‌های دولتی، باعث تحریک جوامع و ایجاد تقاضای فزاینده شده است. در نقطه مقابل سیاست‌هایی قوی در ایالات، مناطق و شهرهای مختلف امریکا اتخاذ شده است که می‌تواند گامی مفید در جهت سامان بخشیدن به صنایع زیستی در این کشور شود. پیش‌بینی ها حاکی از آن است که کم‌ترین میزان تقاضا در زمینه سوخت‌های زیستی دیزل، در سال ۲۰۳۰ به میزان ۳.۶ میلیارد گالن باشد.
برای تولید بیودیزل، موجود بودن و در دسترس بودن منابع اولیه به‌منظور تولید این سوخت زیستی، نقشی خطیر ایفا می‌کند. خواسته صنایع زیستی این است که این تقاضای قوی برای استفاده از بیودیزل، سیگنال‌های مثبتی را روانه بازارهای جهانی نماید و مسبب تحریک سرمایه‌گذاری بیشتر در زمینه پیشرفت فناوری و آماده‌سازی مواد اولیه گردد.
افزایش روزافزون تقاضای پروتئین حیوانی که ناشی از رشد جمعیت جهان است، منجر به افزایش روغن‌ها و چربی‌ها در بازار به‌منظور فروش در مصارف صنعتی خواهد شد. در کشور امریکا، تقاضا برای پروتئین فزاینده‌تر از روغن است و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰ استفاده از روغن سویا در این کشور درخواست ۶ میلیارد پوندی داشته باشد.
شایان ذکر است که ۶ میلیارد گالن دیزل-پایه زیست‌توده، باعث کاهش ۳۵ میلیون متریک تن از دی‌اکسید کربن و ۱۵ میلیارد گالن نیز باعث کاهش ۸۵ میلیون متریک تن دی‌اکسید کربن خواهد شد. به‌طور دقیق‌تر، به ترتیب ۷.۵ میلیون و ۱۸ میلیون متریک تن کاهش در سوخت خودروهای موجود در جاده‌ها به ازای ۱ سال خواهیم داشت.
این حس اطمینان در افکار عمومی ایجاد شده است که نقش سوخت دیزل زیستی برای حمل و نقل و گرمایش منازل دارای مزایایی است که متمایزکننده آن با سوخت‌های فسیلی است. چشم‌انداز ترسیم شده برای صنعت دیزل زیستی، به تنهایی قابلیت پیشرفت ندارد و نیازمند همراهی کشاورزان، تولیدکنندگان خوراک ورودی صنایع تولید بیودیزل، صنایع گرمایشی، توزیع‌کنندگان سوخت و تمامی مراکز دخیل در زنجیره تأمین بیودیزل است. اگر این همت به کار گماشته شود، تا سال ۲۰۳۰ کشور امریکا شاهد تولید ۶ میلیارد گالنی بیودیزل خواهد بود.
