✅ محققان دانشگاه نیوساوث ولز استرالیا، راهی را برای کنترل شکل ملکول‌های پلیمر کشف کرده‌اند که از آن طریق آن‌ها بتوانند طوری خود را بچینند تا به نانو ذرات غیر کروی تبدیل شوند. پیشرفتی که انتقال داروهای سمی به تومورها را بهبود می‌بخشد.
?محقق ارشد این تحقیق، پروفسور پال توردارسون از دانشکده شیمی این دانشگاه در این خصوص توضیح می‌دهد: «تعداد اشکال کاملاً کروی در طبیعت بسیار ناچیز است. اغلب ساختمان‌های بیولوژیکی موجود در طبیعت مانند سلول‌ها، باکتری‌ها و ویروس‌ها در اشکال مختلفی ازجمله لوله‌ای، میله‌ای، شبه‌کروی یا بیضوی ظاهر می‌شوند، اما ثابت شده که ساختن ذراتی که کاملاً کروی نیستند ،برای دانشمندان بسیار مشکل است. کشف جدید ما به این مفهوم است که ما می‌توانیم پلیمرهای هوشمندی بسازیم که به‌طور قابل پیش‌بینی می‌توانند براساس شرایط مختلف پیرامونشان به ساختارهایی به شکل بیضی‌ها یا لوله‌های ریز، تغییر شکل دهند و داروها را در خود حمل کنند.»
?این محقق می‌افزاید: «ما به شواهد اولیه‌ای دست‌یافته‌ایم که نشان می‌دهد این نانوذرات پلاستیکی که اشکال طبیعی‌تری دارند، بسیار راحت‌تر از اشکال کروی وارد سلول‌های سرطانی می‌شوند.»
?دانشمندان در این پروژه، هم با پروتئین‌های قابل‌حل در آب و هم با پروتئین‌های غیرقابل‌حل در آب سروکار داشتند که با چینش خودکار، خود را به ساختمان‌های کروی و توخالی تبدیل می‌کنند که به نام پلیمرزوم‌های محلول شناخته می‌شوند.
?پلیمرزوم‌ها به خاطر ثبات بالا، تطبیق‌پذیری شیمیایی و این‌که مولکول‌های موجود در سطح آن‌ها می‌توانند به‌راحتی تغییر یابند، به‌عنوان ابزارهای قدرتمند جدیدی برای انتقال داروها به بخش‌های دلخواه بدن مطرح شده‌اند. البته به خاطر دشوار بودن کنترل فرایند تغییر شکل، هنوز نمی‌توان از تمام پتانسیل آن‌ها برای این کار استفاده کرد.
?طراحی شیمیایی جدید تیم UNSW، این است که گروه پلیمری پریلن غیرقابل‌حل در آب را به غشا پلیمرزوم اضافه کنند. سپس شکل و اندازه پلیمرزوم می‌تواند با تغییر میزان آب در مایع حلال، تنظیم شود.
?پروفسور استنزل می‌گوید: این راه‌حلی ساده اما ظریف است که به نظر ما پتانسیل زیادی برای ساختن دامنه گسترده‌ای از ساختارهای پلیمری پیچیده که با الهام از طبیعت ساخته شده‌اند را دارد.
?تیم تحقیقاتی برای فهم چگونگی دورهم جمع شدن ملکول پلیمر در محلول از روش میکروسکوپ الکترونی برودتی استفاده کرده‌اند. تکنیکی که برنده جایزه نوبل شیمی در سال ۲۰۱۷ شده است.
?گفتنی است این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
?ترجمه و بازنویسی: محمدرضا دلفیه
☑️ لینک خبر
☑️ لینک مقاله
☑️ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑️عضویت در کانال زیست فن
