میتوکندری‌ها یا همان ساختارهای تولیدکننده‌ی انرژی در تمامی سلول‌های بدن یافت می‌شوند و از مادر به فرزند به ارث می‌رسند. اما اخیراً پزشکان ۱۲ نفر از ۳ خانواده‌ی مختلف را شناسایی کرده‌اند که میتوکندری‌های خود را از هر دو والد خود، به ارث برده‌اند و این گونه به نظر می‌رسد این افراد مستثنا از قاعده‌ی معمول هستند. به طور طبیعی در بدن انسان مکانیسمی وجود دارد که از انتقال میتوکندری والد پدر به فرزند جلوگیری می‌کند اما در ژن‌های این افراد، جهش‌هایی رخ داده است که این مکانیسم را مختل می‌سازد.
میتوکندری اندامکی است که انرژی مورد نیاز سلول را جهت انجام واکنش‌های درون سلولی و نیز عملکرد آن‌ها فراهم می‌سازد. این اندامک در تمامی سلول‌های انسانی از جمله اسپرم و تخمک، یافت می‌شوند. میتوکندری‌های والد پدر دارای یک سری نشانه‌های شیمیایی بر روی خود هستند که در میتوکندری‌های مادری یافت نمی‌شوند. در زمان لقاح و به محض ورود اسپرم به داخل تخمک، میتوکندری‌های پدری شناسایی و تخریب می‌شوند. به همین دلیل است که می‌گوییم این اندامک از والد مادر به فرزند منتقل می‌شود.
در سال ۲۰۰۲، سلول‌هایی از یک مرد مورد مطالعه قرار گرفت که هر دو میتوکندری پدری و مادری خود را به ارث برده بود. این فرد از بیماری ضعف عضلانی و خستگی مفرد رنج می‌برد. در واقع بیماری او از جهش‌های رخ داده در ژنوم میتوکندری‌های والدینی او نشأت می‌گرفت.
با بررسی این اتفاق در کوتاه مدت متوجه می‌شویم که ترکیب شدن میتوکندری‌های مادری و پدری در افراد می‌تواند مفید باشد زیرا گاهی ژن‌های موجود در میتوکندری‌های پدری می‌توانند نقص‌ها و جهش‌های زیان‌آور موجود در ژن‌های میتوکندری‌های مادری را تا حدی جبران کنند اما در بلند مدت این اتفاق در روند تکاملی اثر سوء دارد.
✅ لینک خبر
✅ لینک مقاله
