ایمونو آنتی‌بیوتیک‌های مقاوم در برابر مقاوم‌ها!

محققین موسسه ویستار خانواده جدیدی از ترکیبات را کشف کرده‌اند که به صورتی بی‌نظیر همزمان با ایجاد پاسخ‌های ایمنی سریع، می‌توانند پاتوژن‌های باکتریایی مقاوم در برابر آنتی بیوتیک را از پا در آورند که این همزمانی می‌تواند در مقابله با باکتری‌های مقاوم به آنتی بیوتیک بسیار موثر باشد. این یافته‌ها در ژورنال نیچر به چاپ‌ رسیده اند.

کشف ترکیب نابود کننده باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک

نابودی باکتری‌های مقاوم به دارو با ویروس‌های مهندسی‌شده

سازمان بهداشت جهانی باکتریهای مقاوم به آنتی بیوتیک را در لیست جهانی ۱۰ تهدید سلامت بشر قرار داده است. بر اساس تخمین ها، حوالی سال ۲۰۵۰ سالانه ۱۰ میلیون نفر جانشان را بخاطر عفونت‌های مقاوم به آنتی بیوتیک از دست داده و جمعاً ۱۰۰ تریلیون دلار هزینه به اقتصاد جهانی تحمیل کنند. تعداد باکتری‌هایی که به تمام آنتی بیوتیک‌های موجود مقاوم می‌شوند روندی صعودی داشته و از سویی تعداد آنتی بیوتیک‌های جدیدی که روز به روز کشف می‌شوند بسیار کمتر از این عدد می‌باشد. این مسئله نیاز به کلاس جدیدی از آنتی بیوتیک‌ها را بیش از پیش برجسته می‌کند.
فرخ دوتیوالا پزشک و استادیار مرکز واکسن و ایمنی درمانی سرپرستی موسسه ویستار این پژوهش را به عهده دارد. او در این باره می‌گوید « ما روشی نوآورانه و دو جانبه را پیش گرفتیم که طی آن مولکول‌هایی را توسعه دادیم که می‌تواند همزمان با از بین بردن عفونت‌های صعب العلاج، ایمنی‌زایی طبیعی بدن را نیز بهبود دهد. این نسل جدید ایمونوآنتی بیوتیک‌های دوکاره ¹(DAIA) نام دارند
آنتی بیوتیک‌های فعلی عملکردهای ضروری باکتری‌ها را از کار می‌اندازند که از آن جمله می‌توان به پروتئین‌سازی و ساخت نوکلئیک اسید ها، غشاسازی و یا اختلال در مسیرهای متابولیک اشاره کرد. با این وجود باکتری‌ها نیز در مقابل می‌توانند با جهش در خود این عملکردها یا توسعه روش‌هایی برای غیرفعال‌سازی یا پمپ این داروها به بیرون، مقاومت آنتی بیوتیکی کسب کنند.

طبق گفته‌های دوتیوالا، القای پاسخ ایمنی و برای حمله به باکتری‌ها به صورت همزمان می‌تواند کسب مقاومت آنتی بیوتیکی را دشوار سازد.
او و همکارانش روی یک مسیر متابولیک که برای اغلب باکتری‌ها ضروری بوده ولی در انسان‌ها وجود ندارد، تمرکز کردند. این مسیر که مسیر MEP² نامیده می‌شود، وظیفه بیوسنتز ایزوپرنوئیدها را دارد. ایزوپرنوئید‌ها در بقای سلولی اغلب باکتری‌های بیماری‌زا را دارد. تداخل در این مسیر از طریق اختلال در آنزیم IspH که در این مسیر کارکرد دارد صورت گرفت و باعث مرگ باکتری شد. با توجه به فراوانی زیاد این آنزیم در باکتری ها، این رویکرد می‌تواند باکتریهای زیادی را تحت تاثیر قرار دهد.
از آنجایی که مهارکننده‌های سابق IspH امکان عبور از دیواره سلولی نداشتند، دوتیوالا و همکارانش مهارکننده جدیدی را توسعه دادند که امکان ورود به باکتری را دارد.
مهارکننده‌های تازه سنتز شده توسط این تیم توانستند در عین از بین بردن باکتری‌ها با اختصاصیت و قدرت بیشتری نسبت به آنتی بیوتیک‌های دیگر، پاسخ ایمنی را نیز القا کنند. در ضمن، هیچ سمیتی نیز از این آنتی بیوتیک در انسان‌ها شناسایی نشد.
در استراتژی ایمونوآنتی بیوتیک‌های دوکاره، پاسخ ایمنی ایجاد شده خط دوم مقابله با باکتری را ایجاد میکند که دوتیولا در این باره می‌گوید: ما باور داریم این استراتژی نقطه عطفی در مبارزه با باکتری‌های مقاوم به آنتی بیوتیک بوده و می‌تواند یک هم افزایی بین توانایی‌های کشتن باکتری‌ها و قدرت طبیعی سیستم ایمنی ایجاد کند.

1. dual-acting immuno-antibiotics

2. methyl-D-erythritol phosphate