در مطلب قبلی، به بازارهای پیشرفته بیوسیمیلار پرداختیم، در این مطلب به بازارهای نوظهور نگاهی می اندازیم.
بازارهای نوظهور به طور کلی جذاب به نظر نمی رسند ولی با انجام یکسری استراتژى ها می توانند موقعیت خود را بهتر کنند.
نمی خواهم خیلی وارد تعاریف و جزئیات بازارهای نوظهور شویم ولی طبق آمار منتشر شده از سازمان ملل، از ۱۹۲ کشور جهان، ۸۱ کشور بازارهای نوظهور هستند که اقتصاد آنها نیمی از تولیدات جهانی را دربر می گیرد.
در بازارهای نوظهور، دولتها برای کسب محبوبیت همیشه سعی در بهبود شاخص های کلان اقتصادی خود در حوزه سلامت دارند بنابراین باید استراتژی بلند مدتی برای کسب سهم بهتری از بازار جهانی داروهای بیوسیمیلار داشته باشند.
در اکثر این کشورها، هزینه out-of-pocket مردم بسیار بالاست و نمی توانند از داروهای برند بیولوژیکی خریداری کنند پس باید خودشان دستورالعمل مسیر ثبت و دادن مجوز این نوع داروها را تهیه کنند یا از کشورهای دیگر الگو برداری کنند چراکه مهم ترین مشکل در فروش این داروها، عدم دسترسی بیماران به آن است. این موضوع را برخی از شرکتهای تولید کننده یا واردکننده داروهای بیولوژیک در ایران به خوبی درک کردند و به همین دلیل روی بازار های منطقه ای و کشور خودمان متمرکز شده اند.
به‌رغم مشکلات فراوانی که در کشور های کم‌تر توسعه یافته و در حال توسعه وجود دارد، بهره‌برداری از فرصت‌های بلندمدت بازار در این کشورها ممکن است البته اگر یکسری پیش فرضهای غلط را بشناسیم و درک درستی نسبت به آن داشته باشیم.
مثلا اکثر مردم کشورهای درحال توسعه پول ندارند، درصورتی که جمع قدرت خرید این جوامع قابل ملاحظه است. مثلا در مناطق روستایی بنگلادش، روستانشین‌ها برای استفاده از تلفن‌های روستایی که کارآفرین‌های محلی آنها را اداره می‌کنند، مبلغ قابل توجهی هزینه می‌کنند و حتی اگر مساله سلامتی درمیان باشد خیلی دغدغه مهمی برایشان می شود.
پیش‌فرض غلط دیگر این است که کالاهای فروخته شده به بازارهای کشورهای در حال توسعه به‌قدری ارزان هستند که فضای جدیدی برای شرکتهای تازه وارد به منظور کسب سود وجود ندارد درحالی که آنها غالبا قیمت‌های بالاتری برای خرید کالاهای بیشتر پرداخت می‌کنند، لذا رقبای کارآ با عرضه کالاهایی با کیفیت مطلوب و قیمت پایین فرصت‌های جذابی برای کسب سود در اختیار دارند.
#بازار #بیوسیمیلار
نویسنده: حسین گدازی
☑️منابع: لینک-۱، لینک-۲، لینک-۳، لینک-۴
