در این مطالعه، دو آزمایش با رویکردهای متفاوت روی گونه‌ای از گاوها (Bos Taurus) به‌منظور بررسی ویژگی‌های ژنتیکی و میکروبی آن‌ها انجام شده است. جمع‌آوری اطلاعات از ژنوم‌های مونتاژشده متاژنوم سیرابی و بررسی نتایج تجزیه و تحلیل، نشان از آن دارد که تعداد پارامترهای محدودی بر اثربخشی و بازده خوراک تأثیر دارند. محققان با تمرکز بر روی ژن‌های شناخته‌شده و درگیر در تعامل میزبان و میکروبیوم، شناسایی ظرفیت‌های ژنتیکی-میکروبی سیرابی و ساز و کارهای بالقوه را که به‌طور قابل‌توجهی بر بازده خوراک دام‌های دارای کنسانتره بالا تغذیه می‌شوند را بهبود داد.
رژیم غذایی کنسانتره بالا این امکان را برای محققان ایجاد کرد که 72 حیوان متشکل از دو نژاد گاو را در دسته‌بندی “کم‌مصرف” و یا “پرمصرف” قرار دهند. در این تحقیق، پس از توالی متاژنومی، ترکیب و ژن میکروبیوم سیرابی تعیین شد و با به‌کارگیری رویکردی هدفمند بر اساس شواهد بیولوژیکی موجود، 27 ژن مرتبط با فعالیت‌های متقابل میزبان و میکروبیوم انتخاب شدند. شایان ذکر است که تولید فشرده مواد غذایی توسط رژیم غذایی کنسانتره به‌جای علوفه، باعث افزایش بازده خوراک در نشخوارکنندگان می‌شود؛ همچنین باعث کاهش انتشار متان می‌شود. این شرایط، استرس زیادی در میکروبیوم سیرابی و بدن حیوان ایجاد می‌کند.
جمعیت‌های میکروبی مرتبط با سنجش فوکوز یا تولید همولیزین؛ فعل و انفعالاتی هستند که به‌طور ویژه در قسمت تحتانی روده و با فعال‌سازی سیستم ایمنی برای مقاومت در برابر بیماری فعالیت دارند؛ و با کمک ساز و کارهای میکروبیوم سیرابی، بر بازده خوراک تأثیر می‌گذارند. ساز و کارهای میکروبی مرتبط با حیوانات با بازده کم خوراکی، عوامل بیماری‌زای احتمالی نهفته در پروتئین باکتری‌ها را آزاد می‌کنند و بسترهای کم‌انرژی تری -به‌عنوان مثال استات- یا تولید اسید سیالیک مشاهده می‌شود؛ تا بدین طریق از سیستم ایمنی میزبان جلوگیری شود.
