بررسی نقش میکروبیوتای روده در بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک

در این تحقیق علمی، توسط Zhang و همکارانش تلاش شده است تا ارتباط احتمالی بین بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک که اختصاراً SLE نامیده می‌شود و میکروبیوتای روده بررسی شود. میکروبیوتا معرف مجموعه‌ای از ارگانیسم‌ها است که در ارگان‌های خارجی بدن از قبیل پوست و روده زندگی می‌کند. SLE نیز گونه‌ای از بیماری‌های خودایمنی است که در آن کشاکش درونی بین سیستم دفاعی بدن و بافت‌های پیوندی صورت می‌گیرد و فرد دچار آسیب می‌گردد.

آزمایش‌های این مقاله با استفاده از موش آزمایشگاهی MRL/lpr و به‌منظور مشخص‌شدن پاسخ این پرسش که “آیا مداخلات اولیه و کوتاه‌مدت در میکروبیوتای روده مؤثر است؟” انجام شده است. موش‌های MRL/lpr قبل از شروع فرایند درمانی، با استفاده از آنتی‌بیوتیک ها یا FMT تحت معالجه قرار گرفتند. سپس از پردنیزون در حضور همزمان موش‌ها و ترکیبات متفاوت میکروبیای روده استفاده شد.

پردنیزون، جزو دسته داروهای استروئیدی است که عامل ممانعت‌کننده در برابر ساخت مواد التهاب‌آور است. شایان ذکر است که این ماده پس از استفاده، در بدن بدل به پردنیزولون می‌شود که در حقیقت بافته‌ای فعال از پردنیزون است. عام‌ترین عارضه استفاده از آن، پوکی استخوان است و خاص‌ترین و خطرناک‌ترینِ عوارضش، نکروز است.

در این تحقیق، ترکیبات میکروبیوتای روده توسط ناحیه V3-V4 توالی ژن 16S rRna مورد بررسی قرار گرفت. استفاده از آنتی‌بوتیک های زود اثر، باعث کاهش شدت لوپوس می‌شود. این اندرکنش درون-ساختاری از طریق خالی‌کردن محتویات میکروبی روده از لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم؛ و غنی‌شدن از کلبسیلا و پروتئوس انجام گرفت.

نتایج حاکی از آن است که FMT ناشی از میکروبیوتای روده طی یک هفته پس از قرار گرفتن در معرض آنتی‌بیوتیک، شدت لوپوس را کاهش می‌دهد. آنتی‌بیوتیک های زود اثر و یا FMT کارایی درمانی پردنیزون در لوپوس را از 9 تا 13 هفته از MRL/lpr مهار می‌کنند. داده‌ها نشان‌دهنده آن است که میکروبیای روده قبل از شروع دارای مزایای باقوه‌ای است که می‌توان به شدت، پیشرفت و روند درمان لوپوس اشاره کرد.

نتیجه مهم دیگری که بدست آمد، این بود که میکروبیوتای روده به‌شدت با SLE در ارتباط است، اما نقش آن در اثرگذاری SLE مشخص نیست. به همین دلیل است که مطالعات فراوانی موجود است که نقش میکروبیوتای روده را بر SLE بررسی نموده‌اند. برخی باکتری‌ها از قبیل انتروکوک گالیناروم و لاکتوباکیلوس پتانسیل خوبی در این زمینه نشان داده‌اند.