✅ اخیراً گروهی از دانشمندان با مشاهدات خود بر روی نمونه‌های جانوری دریافته‌اند یکی از داروی‌های رایج شیمی‌درمانی به نام تاکسول (paclitaxel) به انتشار سلول‌های سرطانی از پستان به ریه‌ها کمک می‌کند.
تاکسول در سال ۱۹۷۱ از پوست نوعی درخت جداسازی شد. این ترکیب با دخالت در دسته‌های میکروتوبولی باعث اختلال در چرخه سلولی و تحریک شروع فرایند مرگ سلولی می‌شود. مقایسه بین بیمارانی که از این دارو در روند شیمی‌درمانی استفاده کرده‌اند با افرادی که مصرفی نداشته‌اند تفاوت‌هایی در برخی از ژن‌ها مثل ATF3 نشان داده است. AFT3 که به ژن استرس نیز معروف است، با سیگنال‌های استرس تحریک شده و محصول آن یک فاکتور رونویسی بوده که در بسیاری از بیماری‌های انسان ازجمله سرطان دخیل است. محققان دانشگاه اوهایو دریافته‌اند که داروی paclitaxel می‌تواند فرآیندهای آبشاری شامل ژن ATF3 را راه‌اندازی کند. ژن AFT3 به انتشار سلول‌های سرطانی همانند کاشت دانه در زمین سالم سایر ارگان‌های بدن کمک می‌کند. همچنین داروی تاکسول نیز به حاصل‌خیز شدن زمین‌های سایر بافت‌ها برای سلول‌های سرطانی تازه‌وارد کمک می‌کند. پس تاکسول نه تنها به فرار سلول‌های سرطانی کمک کرده بلکه موقعیت جدید مرفهی را نیز برای آن‌ها آماده می‌کند؛ اما از طرف دیگر به اندازه یک کوهستان شواهد در مورد خاصیت ضد سرطانی تاکسول وجود دارد. اثر ضد سرطانی این دارو علیه طیف گسترده‌ای از سرطان‌ها مثل سرطان تخمدان، پستان، ریه و پانکراس وجود دارد. لازم به ذکر است که مطالعه حاضر سلول‌های سرطانی پستان را در مدل موشی بررسی کرده است و این‌که تاکسول بتواند مسیر آبشاری ژن ATF3 را در انسان‌ها نیز فعال کند، هنوز مشخص نیست. به علاوه هدف این مقاله این نیست که انکولوژیست‌ها روش‌های درمانی خود را به طور گسترده عوض کنند بلکه باید با ذهن باز به داروهای شیمی‌درمانی نگاه کرد و در نظر داشت که ممکن است در برخی موارد نتیجه عکس داشته باشند. محققان امیدوارند تا با آشکارسازی شمشیر دو لبه شیمی‌درمانی بتوانند روزی داروها را به‌گونه‌ای تغییر دهند که فقط اثرات مثبت ضد سرطانی داشته باشند.
?ترجمه: زینب بهرامی
☑️ لینک خبر
☑️ لینک مقاله
☑️ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑️عضویت در کانال زیست فن
