تأثیر قارچ کش های شیمیایی بر اکولوژی میکروبی میوه انگور
بیماری‌های قارچی میوه انگور (نظیر کپک‌های پودری و آبکی) یکی از موارد مختل‌کننده رشد انگور است. از طرفی کاهش درمان‌های ضدمیکروبی و نیز استفاده از ترکیبات سازگار با محیط زیست، راهکاری است که مورد نیاز است. یک گروه تحقیقاتی اقدام به بررسی محصولاتی با کنترل زیستی، بالغ‌سازی فناوری‌های این زمینه و نیز اکولوژی میکروبی کرده‌اند. این بیماری‌ها با استفاده از قارچ‌کش مناسب در تاکستان‌ها قابل‌کنترل است.
این بیماری‌ها علاوه بر این که جلو رشد انگور را می‌گیرند، بر کیفیت آن نیز اثر می‌گذارند. متأسفانه یکی از عیوبی که این زمینه تحقیقاتی را تحت‌الشعاع قرار داده، کمبود داده از بیماری‌های قارچی است. یکی از موارد، خواص ساختاری انگور است؛ یعنی سختی و ضخامت پوست انگور با قرار گرفتن در معرض این بیماری، کیفیت خود را از دست می‌دهد. در این تحقیق، جوامع میکروبی مورد بررسی قرار گرفت که فراوانی Aureobasidium pullulans -گونه‌ای غالب در انگور- تحت کنترل در آمد. علاوه بر این، اثرگذاری Alternaria sp در برخی از تیمارها بر کیفیت و ایمنی انگور کاهش داده شد.
کپک‌های پودری و آبکی یکی از مهم‌ترین عوامل بیماری قارچی انگور در اروپا -به‌ویژه ایتالیا- است؛ و به‌طور قابل‌توجه بر کیفیت و کمیت محصولات زراعی تأثیر می‌گذارد. کپک پودری توسط Erysiphe necator ایجاد می‌شود که در حقیقت یک قارچ چندحلقه‌ای است و تمام بافت‌های روی سطح را با آلودگی خود آغشته می‌سازد. شایان ذکر است که E. necator می‌تواند باعث کاهش 45 درصدی عملکرد و کیفیت انگور شود. رسوخ آلودگی در انگور باعث می‌شود که میزان اسیدیته آن به‌مراتب بالاتر از حالت عادی شود که این مخرب است.
نوعی دیگر از کپک ناشی از oomycete Plasmopara viticola است که در شرایط محیطی گرم و مرطوب بر برگ انگور اثر می‌گذارد. P. viticola ممکن است باعث کاهش عملکرد انگور شود و بر عطر و طعم آن اثر بگذارد. به‌جهت حساس‌بودن فعالیت‌های این حیطه، محدودیت‌هایی با وضع قوانین اعمال شده است. این قوانین بیشتر برای استفاده از سموم دفع آفات و نیز استفاده از قارچ‌کش‌های پایه‌مس (Cu) است.
محققان در این تحقیق پیرامون انگور گونه Nebbiolo بررسی‌های خود را انجام دادند. آن‌ها از درمان با بی‌کربنات‌پتاسیم (K-Bic) در مزارع معمولی و آلی برای کاهش کپک پودری بر روی خوشه‌های انگور استفاده کردند. این مطالعه بر تأثیرات غیرمستقیم احتمالی تیمارهای تاکستان با مواد شیمیایی متمرکز بوده است. خاصیت مکانیکی پوست انگور (سختی و ضخامت) اصلاح شد. درمان‌های ارائه‌شده در این تحقیق، مؤثرترین درمان در برابر کپک پودی بود. در این تحقیق A. pullulans گونه غالب بود که به‌عنوان عامل کنترل‌کننده زیستی علیه پاتوژن‌ها شناخته می‌شود.
