بیش از ۲۰ سال است که دانشمندان در تلاشند تا واکسنی علیه HIV طراحی نمایند. در حال حاضر، یافته‌های جدیدی در مجله‌ی Immunity به چاپ رسیده است که بیان می‌کند طرح آزمایشی تولید واکسن در نخستی‌های غیر انسانی قابل اجراست. مطالعات جدید نشان می‌دهند که میمون‌های رزوس می‌توانند آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده علیه یک نوع از ویروس HIV که بسیار شبیه به نوع آلوده‌کننده‌ی آن در انسان است را تولید نمایند.
مطالعات نشان داده است که بدن نیاز به تولید آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده‌ای دارد تا با اتصال به پوشش خارجی پروتئین ترایمری ویروسی، اثر آن‌ها را خنثی نمایند. دانشمندان دریافته‌اند که می‌توانند مدل‌های حیوانی را با تزریق آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده‌ای که در آزمایشگاه تولید شده‌اند، در برابر HIV مقاوم سازند.
قدم بعدی برای محققان، مجبور ساختن حیوانات به تولید آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده بود. بدین منظور دانشمندان سیستم ایمنی را در معرض پوشش پروتئینی ترایمر ویروسی قرار دادند و آن را وادار به شناسایی موقعیت هدف و تولید آنتی‌بادی‌های مناسب علیه ویروس کردند.
مشکل بزرگ پیش روی دانشمندان جهت ساخت واکسن علیه ویروس HIV، ناپایداری پوشش ترایمری آن است. در سال ۲۰۱۳ پیشرفت غیرمنتظره‌ای رخ داد و آن، زمانی بود که دانشمندان توانستند با مهندسی ژنتیک، پوشش ترایمری باثبات‌تری بوجود آورند.
دانشمندان با حرکتی سریع، توانستند واکسنی آزمایشی علیه HIV طراحی کنند که حاوی این پوشش پایدار بود. هدف آن‌ها محافظت حیوانات در برابر عفونت حاصل از این ویروس بود. این تیم، واکسن تولیدی را در ۲ گروه از میمون‌های رزوس آزمایش کردند. مطالعه‌ی قبلی که با استفاده از واکسن مشابه انجام گرفته بود، نشان داده بود که بعضی از میمون‌های ایمن‌سازی شده به طور طبیعی به میزان کمی آنتی‌بادی خنثی‌کننده در بدن خود تولید کردند؛ درحالی که سایر میمون‌ها پس از واکسیناسیون به میزان زیادی آنتی‌بادی تولید کردند. محققان مجدداً آزمایش‌های خود را بر روی آن‌ها و نیز ۱۲ نخستی ایمن‌سازی نشده دیگر، ادامه دادند.
نخستی‌ها سپس در معرض نوعی از ویروس که SHIV نام داشت، قرار گرفتند. این ویروس درواقع نسخه‌ی میمونی HIV است که پوشش آن مشابه نوع انسانی، مهندسی شده است. این نوع خاص، به عنوان ویروس‌های رده‌ی ۲ شناخته شده‌اند زیرا به سختی خنثی می‌شوند.
تمرکز بر روی میزان آنتی‌بادی‌ها به طور ویژه اهمیت دارد؛ چراکه با کم شدن میزان آن‌ها در طول هفته‌ها و ماه‌ها، حفاظت در برابر HIV نیز کاهش می‌یابد. همچنین مطالعه‌ی آن‌ها بدون پرداختن به سایر بخش‌های سیستم ایمنی حائز اهمیت است زیرا در سایر آزمایشگاه‌ها همچنان بر روی پتانسیل سلول‌های T و سایر مکانسیم‌های سیستم ایمنی برای سرکوب عفونت ناشی از این ویروس سرمایه‌گذاری می‌شود.
دانشمندان امیدوارند تا بتوانند در آینده واکسنی برای آزمایش‌های انسانی و بالا نگه‌داشتن میزان این آنتی‌بادی‌ها در بدن طراحی کنند و در تلاشند تا راه‌های متعددی را برای افزایش طول مدت ایمن‌سازی بدن، آزمایش کنند.
✅ منبع خبر
✅ لینک مقاله
