✅ در راستای کاهش عوارض پیوند عضو، محققان دانشگاه ییل (Yale University) سیستم انتقال دارویی مبتنی بر پنهان کردن عضو اهدا شده از سیستم ایمنی فرد گیرنده را طراحی کردند.
یکی از عوامل اصلی در رد اهدای عضو، سلول‌های حافظه T هستند. این سلول‌ها توسط گروهی از پروتئین‌ها به نام آنتی‌ژن‌های لکوسیت (HLAs) فعال می‌شوند که بر روی سطح سلول‌های اندوتلیال پوشش رگ‌های خونی عضو اهدا شده قرار دارند. محققان با کمک siRNA باعث توقف بیان ژن‌های این پروتئین و مانع از عملکرد آن شدند. در حالت عادی پس از پیوند، مدت اثر این siRNAها حدود چند روز است. به طور معمول چندین هفته برای درمان و کاهش خطر رد شدن عضو پیوندی نیاز است.
زمانی که تمام بدن در معرض این siRNAها قرار می‌گیرند، می‌توان اثرات جانبی این RNAهای کوچک را بر روی سلول‌های اندوتلیال دیگر بافت‌ها که نیاز به درمان ندارند نیز مشاهده کرد. در همین راستا، به منظور افزایش قدرت ماندگاری siRNA، سیستم انتقال دارویی طراحی شد که در آن نانونوذرات مبتنی بر پلیمر، siRNA را به محل پیوند حمل کند و رهاسازی دارو به آهستگی صورت بگیرد. همچنین محققان روشی برای درمان اختصاصی اندام به جای کل بدن معرفی کردند که در آن قبل از انجام عمل پیوند، نانوذرات به عضو دهنده منتقل می‌شود.
در این مطالعه بخشی از عروق انسانی با نانوذرات حامل siRNA مورد درمان قرار گرفت و به آئورت شکمی موشی با نقص سیستم ایمنی که تلقیح سلول‌های T انسانی به آن صورت گرفته بود، پیوند زده شد. نانوذرات قادر بودند به مدت شش هفته در عضو اهداشده باقی بمانند و به طور مؤثری بیان پروتئین را، بدون رساندن هیچ گونه آسیبی به سلول‌های اندوتلیال اندام‌های دیگر متوقف کنند.
محققان بر این باورند که با به تأخیر انداختن آغاز رد پیوند، بتوان به طور مؤثرتری این عمل را کنترل و میزان آن را کاهش داد. در حال حاضر گروه تحقیقاتی بر روی پیوند کلیه به عنوان فراوان‌ترین نوع پیوند عضو متمرکزشده‌اند.
?ترجمه: سارا نورانی
☑️ لینک خبر
☑️ لینک مقاله
☑️ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑️عضویت در کانال زیست فن
