محققان بیماری پارکینسون را به عنوان یک بیماری خودایمنی احتمالی شناسایی می‌کنند. آن‌ها علت احتمالی این بیماری را در سیستم ایمنی بیماران جستجو می‌کنند. دانشمندان در حال تلاش برای به دست آوردن بینشی در مورد مکانیسم‌هایی هستند که منجر به از دست رفتن سلول‌های عصبی تولیدکننده دوپامین می‌شود.
تا به امروز، اطلاعات کمی در مورد نقش مهم سلول‌های‌ایمنی بدن در بیماری پارکینسون به دست آمده است. محققان سلول‌های‌بنیادی، یک جهش بزرگ در تحقیقات در مورد این جنبه از بیماری ایجاد کرده‌اند. آن‌ها توانستند اثبات کنند که در بیماری پارکینسون سلول‌های ایمنی بدن، که سلول‌های T نامیده می‌شوند، به سلول‌های عصبی تولیدکننده دوپامین در مغز میانی، حمله کرده و آن‌ها را می‌کشند.
دانشمندان تعداد بالایی از سلول‌های Tرا در مغز میانی بیماران پارکینسون یافتند. این سلول‌ها معمولاً در مغز بیماران مبتلا به بیماری‌هایی که در آن‌ها سیستم ایمنی بدن به مغز حمله می‌کند، یافت می‌شوند.
محققان طی آزمایش‌هایی که در همکاری با کلینیک‌های اختلالات حرکتی انجام دادند، تعداد زیادی از سلول‌های خاص T، به ویژه سلول Th17 را در بیماران مبتلا به پارکینسون، مشابه بیماران مبتلا به بیماری‌های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید کشف کردند.
با توجه به این نتایج، محققان تصمیم گرفتند کشت‌سلولی بسیار غیر معمولی از سلول‌های انسانی بسازند. یک نمونه کوچک پوست از بیماران مبتلا و افراد سالم گرفته شد. این سلول‌های پوست به سلول‌های بنیادی تبدیل شدند که می‌توانند به هر نوع سلولی رشد کنند. سپس تیم تحقیقاتی این سلول‌ها را به سلول‌های عصبی خاص مغز میانی تمایز دادند. این سلول‌های عصبی مغز میانی سپس با سلول‌هایT همان بیماران تماس برقرار کردند. نتیجه این شد که سلول‌های ایمنی بیماران پارکینسونی تعداد زیادی از سلول‌های عصبی خود را کشتند، اما به نظر نمی‌رسد این موضوع در مورد افراد سالم صدق کند. نتیجه دیگری که باعث دلگرمی محققان شد این بود که آنتی‌بادی‌هایی که اثر سلول‌های Th17 را مهار می‌کنند، از جمله یک آنتی‌بادی که درحال حاضر برای درمان پسوریازیس در بیمارستان به صورت روزانه استفاده می‌شود، قادر به جلوگیری از مرگ سلول‌های عصبی بودند.
پروفسور Winner محقق این مطالعه اذعان می‌کند: «با توجه به این تحقیقات، ما توانستیم به وضوح ثابت کنیم که سلول‌هایT در ایجاد بیماری پارکینسون نقش مؤثری دارند.» یافته‌های این مطالعه پایه‌های مهمی را برای روش‌های جدید درمان بیماری پارکینسون فراهم می‌کند.
