زندگی بسیاری از افرادی که در دلتای رود مکونگ ساکن هستند، به منابع آب و خاک غنی دلتا برای کشاورزی و ماهیگیری متکی است. اما افزایش سطح آب دریا، خشکسالی، سدها و سایر تغییرات هیدرولوژیکی، معیشت آن‌ها را تهدید می‌کند. به گفته محققان، مسائل مدیریتی در دلتای رود مکونگ، همه در راستای اطمینان بخشی به قابل سکونت بودن محیط برای انسان، سلامت وی و بهره‌وری برنج و آبزی‌پروری است، درحالی‌که از نظر استراتژیک حفظ اکولوژی زمین‌های مرطوب، خود یک چالش به حساب می‌آید.
دلتا، که در قسمت جنوبی ویتنام و کامبوج قرار دارد، از طریق سیلاب‌های فصلی و رسوبات غنی از مواد مغذی ناشی از رودخانه‌های مکونگ و باساک که به سمت دریای جنوب چین جریان دارند، مشخص می‌شود. وجود پشه‌ها، مالاریا، بیماری‌های ناشی از آب و الگوهای غیرقابل پیش‌بینی جریان‌ها، دلتا را برای زندگی دشوار ساخته است.
جمعیت دلتا پس از آنکه استعمارگران فرانسوی در سال ۱۸۰۰ مجموعه‌ای از کانال‌ها را در تلاش برای تخریب دلتا راه‌اندازی کردند، شروع به گسترش کرد. پس از نصب کانال‌ها، سدها و لنگرگاه‌ها به دنبال آن ایجاد شدند. در گذشته که مردم کنترل بیش‌تری روی آب داشتند، می‌توانستند آن را برای کارهای خود به کار بگیرند. امروز، دلتای مکونگ صادرکننده پیشرو برنج، میگو و سایر غذاهای دریایی است.
طبق نظر محققان، بهره‌وری دلتا ممکن است برای همیشه ادامه پیدا نکند. در واقع، کشاورزان دلتا و دیگر ساکنان در حال حاضر مشکلاتی را تجربه می‌کنند. یکی از نویسندگان مقاله اظهار می‌کند که تعادل هیدرولوژیکی بین دریای جنوب چین و رودخانه مکونگ در حال تغییر است.
سدسازی جدید در بالادست جریان اصلی رودخانه مکونگ در چین و لائوس، هم‌زمان با خشکسالی‌های اخیر موجب کاهش جریان آب شیرین رودخانه در طول فصل بارندگی شده است. علاوه‌براین، بالا آمدن سطح آب دریا به دلیل تغییرات آب و هوایی، باعث فشار قسمت‌های بالایی رودخانه به بخش‌های فرعی و اصلی رودخانه مکونگ و دلتا در طی فصل‌های خشک شده و نفوذ شدید آب شور را به همراه دارد. ته‌نشست رسوبات غنی در طول فصل‌های موسمی برای تولید محصولات کشاورزی مهم است که به‌طور قابل توجهی کاهش یافته است.
محققان خاطرنشان می‌کنند که دلتای مکونگ نه تنها در تلاش برای مقابله با چالش‌های زیست‌محیطی است بلکه نیاز به حمایت برای افزایش تولید مواد غذایی و افزایش جمعیت دارد. دیگر دلتاهای مهم، از جمله می‌سی‌سی‌پی، در معرض از دست‌دادن تالاب‌ها، فروپاشی زمین، کاهش رسوبات در تالاب‌های ساحلی، کیفیت پایین آب و سایر آلاینده‌ها قرار دارند.
چشم‌اندازهای تاریخی، علوم و فناوری‌های جدید و تلاش‌های عمومی و سیاسی بسیار مهم هستند؛ اگر اطمینان حاصل شود که دلتاهای حال و آینده، محیط زیستی قابل سکونت برای رفاه انسان و بهره‌وری قوی کشاورزی هستند، از نظر استراتژیک نیز حافظ اکولوژی زمین‌های مرطوب خواهند بود.
