تلاش برای طول عمر بیشتر در بازماندگان سرطان

✅با افزایش روزافزون تعداد افرادی که از سرطان جان سالم به در می‌برند، لازم است برای یافتن بهترین راه به‌منظور افزایش طول عمر این افراد، تحقیقات بیشتری انجام شود. بنابر یک بررسی صورت گرفته بر اساس شواهد که در مجله آنلاین ESMO Open منتشر شده است، افرادی که مبتلابه سرطان بوده‌اند به‌طور طبیعی سریع‌تر از کسانی که به این بیماری مبتلا نشده‌اند، پیر می‌شوند.

?محققین اشاره کرده‌اند که به همین دلیل نیاز است تحقیقات بیشتری برای یافتن بهترین راه برای جلوگیری از فرایند پیری شتاب گرفته در آن‌ها انجام شود تا بتوان طول عمرشان را افزایش داده و کیفیت زندگی آن‌ها را بهبود بخشید.

?آن‌ها افزوده‌اند: «به دلیل کاربرد روش‌های تشخیص و درمان مؤثرتر سرطان در سال‌های اخیر، تعداد بازماندگان این بیماری رو به افزایش است. در حال حاضر تعداد آن‌ها در سراسر دنیا به 30 میلیون نفر می‌رسد اما تا سال 2025 هرسال حدود 19 میلیون تشخیص جدید صورت خواهد گرفت و اکثر این تشخیص‌ها به افزایش تعداد بازماندگان این بیماری منجر خواهند شد.» نرخ و سرعت ابتلای بازماندگان سرطان به بیماری‌های درازمدت، بیشتر از افراد عادی است. این لیست شامل بیماری‌هایی همچون اختلالات هورمونی- غددی، مشکلات قلبی، تراکم مواد معدنی کمتر در استخوان، فیبروز ریه، سرطان ثانویه و همچنین ضعف عمومی است.

?به نظر می‌رسد دلیل اکثر این بیماری‌ها، آسیب وارده از شیمی‌درمانی و پرتودرمانی به بافت‌های طبیعی سالم باشد که توان فیزیولوژیکی و مقاومت طبیعی بدن برای غلبه بر عوامل تنش‌زای داخلی و خارجی را کاهش می‌دهند. محققین به همین دلیل به جستجوی پایگاه‌های اطلاعاتی برای یافتن شواهد منتشرشده درباره فرایندهای سلولی دخیل در پیری و اثر بالقوه روش‌های درمانی سرطان بر روی آن‌ها پرداخته‌اند.

?آن‌ها از این طریق موفق به کشف طیف وسیعی از عوارض جانبی و عواقب دیررس این بیماری شدند که نه‌تنها برای افراد مبتلا، بلکه برای سازمان‌های سلامت عمومی هم حائز اهمیت است. بعضی از این یافته‌ها عبارتند از:

⏺ احتمال ابتلای بازماندگان سرطان دوران کودکی به سرطان ثانویه ۳ تا ۶ برابر بیشتر است.

⏺ عمر مفید بازماندگان سرطان دوران کودکی ۳۰ درصد کمتر از افراد عادی است.

⏺ ریسک ابتلا به ضعف عمومی بدن در میان کسانی که تحت درمان پیوند مغز استخوان قرار گرفته‌اند، هشت برابر بیشتر از اعضای خانواده آن‌ها است.

⏺ درمان‌های طولانی‌مدت با استروئید، که قسمتی از استراتژی‌های درمانی سرطان‌ها به شمار می‌روند، با افزایش ریسک ابتلای بیماران به آب‌مروارید چشم، پوکی استخوان، آسیب به اعصاب، نازک شدن پوست، عفونت و ضعف بدن در ترمیم زخم‌ها، مرتبط هستند.

⏺ درمان سرطان با فرایندهای مختلف پیری بیولوژیکی بدن مثل: کوتاه شدن تلومر، مرگ سلولی، ناهنجاری سلول‌های بنیادی، آسیب اولیه به DNA و فعالیت ژنی غیر‌عادی مرتبط است.

⏺ برخی داروهای اصلی درمان سرطان با از بین رفتن قوه شنوایی، کاهش فعالیت غده تیروئید، فشارخون بالا، نارسایی قلبی، ضعف ماهیچه‌ای، آرتروز، بیماری‌های کلیه و کبد، یبوست مزمن و ناباروری در بیماران در ارتباط هستند.

⏺ پرتودرمانی با زوال عقل، از دست دادن حافظه، سخت شدن شریان‌های گردن و ابتلا به سرطان‌های ثانویه مغز استخوان و خون در ارتباط است.

⏺ تاموکسیفن (درمان تکمیلی برای جلوگیری از بازگشت سرطان) با ابتلا به بیماری آب‌مروارید در ارتباط است.

?ترجمه: مریم باورساد

☑️ لینک خبر
☑️ لینک مقاله
☑️ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑️عضویت در کانال زیست فن

تلاش برای طول عمر بیشتر در بازماندگان سرطان – اخبار زیست فناوری