یکی از معضلات فرایند لجن فعال که بخش زیادی از هزینه‌های تصفیه خانه را به خود اختصاص می‌دهد، دفع لجن است. در این گزارش، استفاده از این لجن و آمونیاک آزاد برای تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر (با کمتر از ۶ اتم کربن) آورده شده است.
آزمایشات نشان می‌دهد پیش تصفیه لجن به مدت ۳ روز با آمونیاک آزاد، سرعت تجزیه لجن را افزایش می‌دهد. نتیجه این آزمایش‌ها حاکی از آن است که لجنی با اکسیژن مورد نیاز شیمیایی ۳۴۰۰ میلی گرم بر لیتر و غلظت آمونیاک آزاد ۲۳۷.۸ میلی گرم بر لیتر، حدوداً ۴.۵ برابر زودتر از لجنی که تحت پیش تصفیه با آمونیاک قرار نگرفته است، تجزیه می‌شود. روش پیش تصفیه با آمونیاک آزاد، باعث سرعت بخشیدن به تجزیه مواد پلیمری خارج سلولی و پوسته‌ی سلول‌های لجن و کشته شدن میکروارگانیسم‌های باقی مانده می‌شود که در نتیجه سرعت انحلال مواد از لجن فعال شده افزایش می یابد. هم چنین استفاده از آمونیاک آزاد، مصرف اسیدهای چرب کوتاه زنجیر را به شدت متوقف می‌کند و در عین حال، فرایند اسیدسازی را دستخوش تغییر نمی‌کند. هر چند آمونیاک آزاد بر فرایندهای اسیدسازی، هیدرولیز و اسیدسازی همگن اثر بازدارندگی دارد اما این اثر به طور گسترده در تجزیه زیستی مواد مورد استفاده مؤثر نبوده است. نهایتاً پیش تصفیه با آمونیاک آزاد برای بالابردن اسیدهای چرب کوتاه زنجیر تأیید می‌شود.
هنگامی که غلظت آمونیاک از ۵۳.۵ به ۱۷۶.۵ تغییر کرد، بیشینه تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر، از ۱۹۶.۸ به ۲۶۷.۲ میلی گرم COD به میلی گرم VSS افزایش یافت. این مقدار چیزی حدود ۲.۳ تا ۳.۲ نمونه بالک بود. افزایش بیشتر غلظت آمونیاک آزاد تا ۲۳۷ میلی گرم بر لیتر، باعث کاهش در مقدار بیشینه تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر شد. (۲۲۶.۹ میلی گرم COD به میلی گرم VSS)
یافته‌ها حاکی از آن است که مهندسان باید استراتژی مؤثر و مقرون به صرفه ای را برای تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر به کار گیرند تا راه اندازی و بهره برداری از تصفیه خانه‌های فاضلاب با راندمان بهتر و مصرف انرژی کمتر اتفاق افتد.
مترجم: علی دبستانی
