دانشمندان دریافتند که می‌توان یک سلول پوستی یا خونی را به انواع دیگر سلول‌ها از جمله تخم‌های نابالغ انسانی، تبدیل کرد. با گرفتن نمونه خون ساده می‌توان هویت یک سلول را پاک کرد و آن را به سلول‌های واقعی تخمک یا اسپرم تبدیل کرد. درنتیجه، زنان می‌توانند صرف نظر از سن، فرزندان خود را داشته باشند. آن‌ها معتقدند ممکن است روزی سلول‌های پوست مرد را به تخم و سلول‌های پوست زن را به اسپرم تبدیل کنند.
اخیراً یک تیم ژاپنی گزارشی مبنی بر تبدیل سلول‌های خونی انسان به تخم‌های نابالغ ارائه کرد. به کمک یک رحم مصنوعی که از سلول‌های تخمدان موش درست شده‌است، تغییراتی در DNA سلول‌های انسان بوجود آمد که شبیه به تغییراتی است که در سلول نرمال ۱۰ هفته‌ای انسان دیده می‌شود.
محققان با استفاده از سلول‌های دم موش برای ایجاد سلول‌های بنیادی iPSCs، اقدامات دقیقی را انجام دادند، که نیازمند مولکول‌هایی برای تبدیل آن سلول‌ها به سلول‌های تولیدمثلی”اولیه”(سلول‌هایی که در مراحل ابتدایی رشد قادرند به هر دوی تخم یا اسپرم تبدیل شوند) بود. آن‌ها این سلول‌های اولیه را به یک پیله از سلول‌های تخمدان موش اتصال دادند، که محیط و دستورالعمل‌های مولکولی لازم برای رشد سلول‌های تخم کامل و بالغ را فراهم می‌کرد.
محققان تخمدان مصنوعی را از بافت موش‌های جنینی ساختند. ساخت یک انکوباتور مشابه از بافت جنینی انسان، از نظر در دسترس بودن و از منظر اخلاقی، مشکل بود. به همین دلیل این تیم به این موضوع فکر کردند که ممکن است بتواند سلول‌های حمایت‌کننده تخمدان را از iPSCها بسازد.
آن‌ها با گرفتن سلول‌های خونی یک زن، دوباره سلول‌های تولیدمثلی اولیه را ساختند. سپس به دقت این سلول‌ها را به گهواره‌ای حاصل از بافت تخمدان جنین موش، که به عنوان نوعی پتری‌دیش زنده عمل می‌کرد، پیوند دادند. سپس سلول‌ها را به مدت چهار ماه رشد دادند. با لانه‌گزینی سلول‌ها در داخل تخمدان مصنوعی، کل چشم‌انداز ژنتیکی آن‌ها به آرامی شروع به تغییرشکل کرد.
در نهایت، سلول‌های خونی به‌طور کامل به اووگونیا تبدیل شدند که پیش‌ساز تخم‌های بالغی هستند که باعث تکامل جنین انسان در سه ماهه اول بارداری می‌شود. این یافته‌ها برای اولین بار، این مفهوم را ارائه دادند که iPSCهای ساخته شده از انسان توانایی تبدیل شدن به سلول‌های تولید مثلی را دارند.
این تیم در حال برنامه‌ریزی تکرار آزمایش موش رشد یافته آزمایشگاهی خود در میمون‌ها است. در صورت موفقیت، تأثیرات اجتماعی این کار گسترده خواهد بود. زیرا صدها جنین آزمایشگاهی برای زوج‌های نابارور تولید می‌شود. توالی ژنتیکی مشکل‌سازی مانند آن‌هایی که به‌طور ژنتیکی به بیماری آلزایمر یا بیماری‌های قلبی مبتلا هستند، می‌تواند بدین طریق حذف شود. در مجموع، جنین‌های آزمایشگاهی می‌توانند جایگزین مناسبی برای ویرایش ژنی جهت رفع خطر بیماری یا تقویت توانایی‌های ذاتی باشند. هدف نهایی این اقدامات، کمک به کسانی است که از ناباروری رنج می‌برند.
☑ لینک خبر
