✅ مهندسین زیست‌فناوری، حصاری ژنتیکی را برای جلوگیری از تولیدمثل بین بعضی جمعیت‌ها باهم طراحی کرده‌اند که به‌طورمعمول قابلیت جفت‌گیری با هم را داشته‌اند. این حصار، «ناسازگاری مصنوعی» نام دارد.
?حصار فوق، به فاکتورهای رونویسی قابل برنامه‌ریزی وابسته است و زمانی که کد ژنتیکی وارد یک ارگانیسم زنده در حال تولید مثل جنسی شد، مشابه یک سوئیچ مرگ عمل کرده و وقتی‌که موجود، فرزندی دورگه به وجود بیاورد، این سوئیچ مرگ می‌تواند ژن‌هایی را فعال کند که منجر به مرگ فرزند شود.
?این ناسازگاری مصنوعی توسط دانشمندان دانشگاه Minnesota توسعه یافته است. آن‌ها گزارش کرده‌اند که رویکرد آن‌ها در مخمرها عملی شده است و آن‌ها به دنبال این هستند که تکنولوژی خود را در موجودات زنده دیگر نیز مورد آزمایش قرار دهند.
?دکتر مایکل منسکی سرپرست مطالعه ذکرشده فوق در مخمرها که نتایج آن اخیرا درNature Communications منتشر گردیده، می‌گوید: «ما به دنبال این هستیم که بر روی مدل ماهی‌ها، حشرات، انگل‌ها و گیاهان کار کنیم. این تحقیق نشان می‌دهد که ناسازگاری مصنوعی می‌تواند در کشاورزی برای ریشه‌کن کردن ناقلین بیماری‌ها، کنترل گونه‌های مهاجم و مطالعه بی‌خطر کاربردهای فناوری‌های نوظهور زیست‌محیطی، مورد استفاده قرار گیرد.»
?در پژوهش فوق، اشاره شده که از رویکردهای مختلفی برای ایجاد حصار ژنتیکی در برابر تولید مثل بین گونه‌هایی که به‌طور معمول با هم سازگاری دارند، استفاده شده است. به‌عنوان مثال، طرز کار بسیاری از این روش‌ها بر اساس تکنیک حشره عقیم طراحی شده است. در این روش با رهاسازی تعداد بسیار زیادی حشره نر که به‌وسیله تشعشعات رادیواکتیو یا مواد شیمیایی عقیم شده‌اند، باعث انجام یک فرایند جفت‌گیری بی‌حاصل بین این نرها و ماده‌های سالم می‌شوند.
?اگرچه این روش‌ها امیدوارکننده هستند، اما در صورت عدم موفقیت در انقراض گونه مورد نظر، ممکن است جهت جلوگیری از ازدیاد مجدد جمعیت آن‌ها به رهاسازی‌های بیشتری نیاز باشد.
?به گفته مجریان این پژوهش، تکنولوژیهای برپایه CRISPR-Cas9 که اخیرا توسعه یافته‌اند می‌توانند کاربرد ناسازگاری مصنوعی را در طیف گسترده‌ای از ارگانیسم‌های با قابلیت تولید مثل جنسی، ممکن سازند.
?مانع بزرگی که معمولا برای استفاده از مهندسی ژنتیک برای منافع انسان و محیط زیست وجود دارد این است که ممکن است جانداری که ژن‌هایش دستکاری شده است، فرزندانی با جفت‌های طبیعی خود تولید کند و ژن‌های نوپا را وارد حیات وحش کند. اما نتیجه کسب‌شده تیم پژوهشی دکتر منسکی نشان می‌دهد که می‌توان به‌طور مؤثر، ارگانیسم‌های مهندسی‌شده را به یک گونه جدا تبدیل کرد که قادر به تولید مثل از طریق آمیزش با نزدیکان وحشی یا اهلی خود نباشند.
#ایمنی_زیستی
?ترجمه: مریم باورساد
☑️ لینک خبر
☑️ لینک مقاله
☑️ عضویت در زیست فن کشاورزی
☑️عضویت در کانال زیست فن
