یکی از مسائل مهم حال حاضر در درمان سرطان، نحوه‌ی رساندن دارو به بافت هدف است. اصولاً دارورسانی مشکلات زیادی به همراه دارد. معمولاً این مواد شیمیایی در مایعات بدن حل می‌شوند یا توسط بافت‌های دیگر جذب می‌گردند، همینطور این داروها حتی اگر به بافت هدف هم برسند بعضاً توانایی نفوذ به آن را ندارند.
حالا دانشمندان در موسسه‌ی تحقیقات علوم نانو در آلمان روشی را ابداع کرده‌اند که در آن از سلول اسپرم به عنوان حامل دارو به تومور استفاده می‌شود. این روش به طور خاص برای بیماری‌های بافت مجرای تولید مثل در زنان، مثل سرطان، اندومتریوز، عفونت لگن و… استفاده می‌شود.
سیستم استفاده شده بسیار ساده به نظر می‌رسد. پژوهشگران ابتدا سلول اسپرم را در مولکول‌های دارو غوطه‌ور می‌سازند، این کار باعث می‌شود سلول تعداد زیادی از مولکول‌ها را بر سطح خود بگیرد. سپس سلول اسپرم در نوعی پوشش مکانیکی شناور می‌شود، پوششی که به سر اسپرم می‌چسبد. این پوشش با آهن پوشیده می‌شود و این امر اجازه می‌دهد که اسپرم را بتوان با یک میدان مغناطیسی خارجی هدایت کرد.
پوشش استفاده شده در اثر یک فشار مکانیکی، مثلاً حاصل از برخورد با یک سطح، جدا می‌شود. اتفاقی که باید در موقع رسیدن اسپرم به بافت تومور بیفتد.
پژوهشگران نشان داده‌اند که این مکانیزم می‌تواند به طرز موثری سلول‌های سرطانی را از بین ببرد. اسپرم نسبت به دیگر حامل‌های دارو مثل باکتری‌ها مزایای زیادی دارد. اسپرم برخلاف باکتری‌ها سیستم ایمنی را تحریک نمی‌کند و همچنین قادر به تشکیل کلنی و متعاقباً ایجاد مشکلات دیگر در بدن نیست.
ترجمه: کسری طباطبایی
