بهینه‌سازی برداشت زیست‌توده ریزجلبک کلرلا، با استفاده از ریزجلبک خودلخته‌ساز Ankistrodesmus sp. به عنوان لخته‌ساز زیستی
امروزه آبزیان را بصورت انبوه در فضای کمی پرورش می‌دهند که این کار باعث ورود فاضلاب غلیظ به محیط زیست می‌شود. بدلیل مواد موجود در پساب، احتمال شیوع بیماری‌ها و انفجار جلبکی بالا می‌رود. با کشت ریزجلبک برای تصفیه این پساب، می‌توان از این اتفاق جلوگیری کرد.
روش‌های رایج برداشت ریز جلبک شامل سانتریفوژ، فیلتراسیون و انعقاد-لخته سازی است که همیشه به صرفه نیستند. در روش لخته‌سازی، یافتن یک لخته‌ساز کارآمد و سازگار با محیط زیست بسیار مؤثر است.
از توانایی لخته‌سازی خودبه‌خودی ریز جلبک Ankistrodesmus sp. در تصفیه آب و پساب استفاده می‌شود. از این قابلیت می‌توان برای برداشت (Harvesting) کلرلا نیز استفاده کرد.
شکل هلالی و پتانسیل زتا Ankistrodesmus sp. توانایی لخته‌سازی کلرلا را (که به شکل کروی است) دارد. پتانسیل زتا برابر اختلاف در پتانسیل میان سیستم پراکنده شده کل، لایه‌ای که در حد فاصل ذرات پراکنده شده (سلول‌ها) و واسط سوسپانسیونی (آب) است.
در این آزمایش هر دو گونه در محیط کشت بولد باسال (BB) تا دوران سکون (stationary phase) کشت داده شدند و موعد برداشت کلرلا هر دو محیط کشت را مخلوط کرده و برای رسوب به آن زمان دادند. بار سطحی کلرلا در محدوده وسیعی از pH، منفی است. اما بار Ankistrodesmus sp. در محدوده pH بین 6-7 (که pH مناسبی برای رشد کلرلاست)، مثبت است. این امر باعث لخته‌سازی سلول‌های کلرلا با ایجاد پل بین آنها می‌شود.
نسبت حجمی و pH بهینه برای این کار به ترتیب v/v 50% و 7.1 و بازدهی آن در این شرایط 82% بوده است. آلومنیوم سولفات علاوه بر لیزکردن سلول‌ها، در این مقاله در شرایط یکسان با لخته‌ساز زیستی، عملکرد پایین‌تری داشته است. هزینه‌های کشت Ankistrodesmus sp. با کاهش هزینه‌های فرآیندهای پایین دستی جبران می‌شود.
