مشتقات ملاتونین ممکن است اثرات ضد تومورزایی علیه ملانوما و سلولهای سرطانی پستان داشته باشند.
مطالعات قبلی نشان داده است که ملاتونین و آنالوگ های آن، علاوه بر توانایی آنها برای تنظیم ریتم های روزانه، ممکن است از طریق مکانیسم های سلولی مختلف، فعالیت سیتوتوکسیک نشان دهند. برای این مطالعه محققان اثرات in vitro و in vivo مشتقات ملاتونین را در سلولهای سرطانی بررسی کردند.
آنالوگ های ملاتونین جدید (UCM 976، UCM 1032، UCM 1033، UCM 1037) که گیرنده های غشایی MT1 و MT2 را هدف قرار می دهند از لیگاندهای گیرنده های ایندول ملاتونینی که قبلا وجود داشته است، مشتق شده اند. آنالوگ های ایندول جدید توانایی مهار تکثیر سلول ملانومای DX3 و سلول های سرطانی پستان MCF-7 و MDA-MB231 را به شیوه ای وابسته به دوز و زمان در آزمایشات قابل زیست بودن، نشان دادند.
تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که UCM 1037 در غلظت های mM 0.1 فعالیت ضد تکثیری و سیتوتوکسیکی را در سلول های سرطانی پستان نشان می دهد.
آزمایش هایIn vivo در موش های xenograft تایید کرد که UCM 1037 رشد تومور DX3 را سرکوب کرد و نیز فعالیت مهاری بیشتری را در مقایسه با ملاتونین به تنهایی با دوز مشابه ( mg/kg16) نشان داد.
با استفاده از آنالیزWestern blot ، نویسندگان مطالعه بیشتری درباره تغییرات سطوح پروتئین های مختلف در رده های سلول های سرطانی بعد از درمان با آنالوگ های ملاتونین کردند. یافته ها نشان می دهد UCM 1037 باعث تحریم caspase 3، که پروتئینی است که با فعالیت مرگ در سلول های سرطانی پستان MDA-MB231 و در ملانومای DX3 همراه است. درمان با UCM 1037 منجر به کاهش فعال شدن مسیرهای Akt و MAPK در سلولهای سرطان پستان شد.
نویسندگان اظهار داشتند که مطالعه رابطه همکاری بین آنالوگ های ملاتونین و داروهای ضد سرطان، یک زمینه امیدوار کننده ایی است و این ترکیبات می توانند به طور قابل توجهی اثرات سیتواستاتیک و سیتوتوکسیک را که توسط داروهای antineoplastic مرسوم ایجاد می شوند را تقویت کنند.
✅عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
