زهرها همواره به عنوان مواد شیمیایی بالقوه برای درمان‌های پزشکی مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. آن‌ها می‌توانند برای ساخت گروه جدیدی از داروها جهت درمان بیماری‌های خودایمنی، دیابت، درد مزمن و بسیاری از شرایط دیگر مورد استفاده قرار گیرند. سال‌هاست که زهر برخی از مارها، زنبورها و عقرب‌ها که خواص ضد توموری را در کشت‌های سلولی نشان داده‌اند، به عنوان عوامل دارویی بالقوه مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
پروفسور هولفورد از دانشگاه نیویورک توضیح می‌دهد که ساخت زهر ۱۵ درصد از تنوع زیستی زمین را شامل می‌شود و تقریباً در همه زیستگاه‌ها یافت می‌شوند. در واقع تعداد کمی از زهرها مورد بررسی قرار گرفته اند، زیرا محققان روش‌های مناسبی برای تجزیه و تحلیل مقادیر کم زهر را که می‌تواند از حیوانات استخراج شود، در اختیار نداشتند.
نوآوری در تجزیه و تحلیل omics (فناوری‌های نقشه‌برداری از وظایف، روابط و عملکردهای ساختار مولکولی یک ارگانیسم) به محققان این امکان را می‌دهد که تغییرات تکاملی و تنوع در میان گونه‌های سمی را شناسایی کنند. محققان اظهار داشتند که این امر می‌تواند در توسعه داروهای جدیدی که قادر به هدف‌گیری و اتصال دقیق به مولکول‌های فعال در بیماری‌های انسان هستند، مفید باشد.
اداره غذا و داروی آمریکا(FDA) در حال حاضر تنها ۶ داروی مشتق شده از زهر به دنبال تحقیقات جدید را تاًیید کرده است، با این حال محققان این مطالعه معتقدند که سرمایه‌گذاری‌های بزرگ‌تر در این زمینه قادر به ارائه درمان‌های سودمند حاصل از زهر برای بیماری‌های غیر قابل درمان فعلی خواهند بود.
دانشمندان توضیح می‌دهند که پپتیدهای درمانی مشتق شده از شقایق دریایی سمی می‌تواند بیماری‌های خودایمنی را درمان کند، نوروتوکسین‌های درمانی ناشی از Conus magus قادر هستند درمان غیراعتیاد‌آوری برای دردهای مزمن فراهم کنند، کلروتوکسین گرفته شده از عقرب deathstalker می‌تواند پایه‌ای برای یک روش تصویربرداری جراحی تومور باشد، و سموم عنکبوتی قادرند به حشره‌کش‌های سازگار با محیط زیست تبدیل شوند.
پروفسور هولفورد و تیم او نتیجه گرفتند که چشم انداز تکاملی به مطالعه و تمرکز در این گونه تحقیقات کمک خواهد کرد، بنابراین زهرها قابلیت تبدیل شدن به درمان‌ها و حشره‌کش‌های زیستی را دارند.
☑ لینک خبر
