✅ علی‌رغم چندین دهه تحقیقات بالینی و با وجود اینکه شیمی‌درمانی با تابش به قفسه سینه به‌عنوان استاندارد درمان بیماران سرطان ریه کوچک غیرمتاستاتیک (SCLC) معرفی شده است، درصد بالایی از بیماران ایالات‌متحده این درمان‌ها را دریافت نمی‌کنند و با توجه به تحقیقات مرکز سرطان دانشگاه آندوراس تگزاس، شانس نجات آن‌ها به‌طورکلی پایین است.
?این یافته‌ها در مجله JAMA Oncology گزارش شده است، که علاوه بر آن موانع مواجه بیماران در هنگام دریافت درمان سرطان، مانند وضعیت بیمه و عوامل اجتماعی-اقتصادی آن‌ها را توصیف می‌کند.
استیون چان، نویسنده اول مقاله و استادیار آنکولوژی پرتودرمانی، توضیح می‌دهد: «برای بیمارانی که هر دو شیمی‌درمانی و رادیوتراپی دریافت کردند، متوسط زنده ماندن ۱۸ ماه بود. در میان گروهی از بیماران که هیچ یک از شیمی‌درمانی و یا پرتودرمانی را دریافت نکردند، به‌طور متوسط فقط ۳-۴ ماه زنده ماندند.»
?چان می‌گوید: «به‌منظور بهبود دسترسی به درمان و حل اختلافات مربوط به آن، یافتن مشکلاتی که بیماران این نوع سرطان جهت دریافت درمان با آن مواجه هستند بسیار مهم است.»
چان همچنین توضیح می‌دهد: «بیماران با بیمه دولت فدرال (Medicare / Medicaid) به‌احتمال‌زیاد شیمی‌درمانی را به‌عنوان افرادی که دارای بیمه خصوصی بودند، به میزان قابل‌توجهی کمتر از پرتودرمانی دریافت کردند. درحالی‌که آن‌هایی که کلاً بیمه نشده‌اند با احتمال کمتر جهت دریافت هردو نوع درمان شیمی‌درمانی و پرتودرمانی مواجه هستند.»
? برای تحقیق مبتنی بر جمعیت گذشتۀ بیماران، تیم دکتر اندرسون از منابعی مانند پایگاه ملی سرطان (NCDB)، نتایج کالج جراحان آمریکایی، اطلاعات انجمن سرطان آمریکا و کمیسیون سرطان استفاده کردند. آن‌ها ۷۰،۲۴۷ بیمار تشخیص داده‌شده با SCLC غیرمتاستاز و یا مرحله محدود را شناسایی کرده و عوامل حیاتی و اجتماعی-اقتصادی را برای تعیین موانع استفاده از درمان سرطان در ایالات‌متحده ارزیابی کردند.
? چان اضافه می‌کند: «به میزان زیادی، عوامل متعدد اجتماعی-اقتصادی با بقاء کلی بیمار مرتبط هستند. درمان در مراکز غیرآکادمیک سرطان، فقدان بیمه درمانی و پوشش بیمه مدیکر/ مدیکید نیز با بقای بسیار کوتاه‌تری همراه بود. برنامه‌های دسترسی به بیمه هدفمند که بازپرداخت‌های رقابتی را برای مدیریت شیمی‌درمانی فراهم می‌کنند، وجود دارد و یافته‌های ما نشان می‌دهد که این برنامه‌ها دسترسی به شیمی‌درمانی را بهبود داده‌اند. بااین‌حال، این برنامه‌ها هیچگونه کمک مالی برای پرتودرمانی ندارند، که به‌طور جزئی می‌تواند توضیح دهد چرا بیماران مبتلا دارای بیمه مدیکر و مدیکید احتمال درمان با پرتودرمانی را کمتر دارند.»
?ترجمه: آزاده داودی
☑ لینک خبر
☑ لینک مقاله
☑ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑عضویت در کانال زیست فن
