یک راه مؤثر برای تولید واکسنی کارآمد بر علیه ویروس دنگی یا تب استخوان شکن و زیکا، باید راهی برای مقابله با پروتئین E باشد که سطح این دو ذره ویروسی را پوشش می‌دهد. بدین‌صورت اگر بتوانیم آنتی بادی‌های قوی بر علیه پروتئین E تولید کنیم، یکی از مهم‌ترین و قدرتمندترین واکسن ها تولید خواهد شد. اما تولید چنین واکسنی بنا به دلایل خاصی بسیار دشوار خواهد بود. در حال حاضر محققان دانشکده پزشکی UNC جزئیات موانع عمده موجود بر سر راه چنین واکسن مهمی را ترسیم نموده‌اند. یکی از این موانع چیزی است که همه ما از آن برخوردار هستیم؛ یعنی درجه حرارت طبیعی بدن که در حدود ۹۸.۶ درجه فارنهایت است.
مطالعات پیشین آزمایشگاه Aravinda de Silva بیان کرد که بدن انسان می‌تواند آنتی بادی‌های قوی را بر علیه پروتئین E در سطح ویروس تولید کند؛ و لذا این امر نشان می‌دهد که یک نسخه قابل حل از پروتئین E، به نام sRecE می‌تواند سبب تولید یک واکسن خوب شود. متأسفانه، تا کنون این فرضیه نتیجه‌ای نداشته است و واکسن‌های مبتنی بر sRecE با شکست مواجه شده‌اند. محققان UNC به رهبری برایان کولمن، استاد بیوشیمی و بیوفیزیک و آراوینداد سیلوا، استاد میکروب‌شناسی و ایمونولوژی این دانشگاه نشان داده‌اند که دمای بدن باعث کاهش قدرت اتصال sRecE شده و توانایی خود را از دست می‌دهد.
این یافته‌ها، که در مجله Biological Chemistry منتشر شده است نشان می‌دهد که تثبیت ویژگی جفت شدن sRecE ممکن است برای تولید واکسن حیاتی باشد.
ستون کودلاک، دانشجوی کارشناسی ارشد UNC، نویسنده اول این مقاله اظهار کرده است: «ما دریافتیم که چگونه دمای طبیعی بدن ما توانایی SRecE را کاهش داده و لذا برای تولید واکسن مبتنی بر sRecE در آینده باید از همان ابتدا این امر در نظر گرفته شود.»
پس از دهه‌ها و انجام تحقیقات فراوان، خوشبختانه توسعه واکسن ویروس دنگی و زیکا موفقیت آمیز بوده است. این فلاویوویروس های مشتق شده از پشه یکی از نگرانی‌های مهم سلامت عمومی را تشکیل می‌دهند. بیش از ۵۰ درصد از جمعیت جهان در معرض خطر ابتلا به این عفونت هستند و سالانه صدها میلیون نفر به این ویروس‌ها آلوده شده و درصد زیادی از آن‌ها علائم جدی و ناتوان کنندهای را تجربه می‌کنند. عفونت دنگی می‌تواند منجر به خونریزی شود که خطر مرگ را در پی خواهد داشت. علاوه بر این، شیوع زیکا اخیرا بسیار زیاد شده و این عفونت اختلالات عصبی جدی مانند میکروسفالی را در نوزادان و سندرم گیلن باره را در بزرگسالان به وجود می‌آورد. به همین دلیل، تلاش برای تولید واکسن دنگ و زیکا در سال‌های اخیر بسیار بیشتر شده است.
ساخت این واکسن بسیار چالش برانگیز است، زیرا چهار نوع مختلف از سروتیپ ویروس دنگی وجود دارد و واکسن باید از فرد در برابر همه آن‌ها محافظت نماید. همچنین باید واکسنی تولید شود که فقط باعث تولید آنتی بادی‌هایی نشود که ویروس‌ها را تشخیص داده، اما آن‌ها را خنثی نمی‌کنند. اگر چنین اتفاقی بیافتد، ویروس دنگی و زیکا می‌توانند از این آنتی بادی‌ها برای آلوده ساختن سلول‌های سیستم ایمنی بدن استفاده کنند و عفونت را تشدید نمایند. این فرایند افزایش وابستگی آنتی بادی نامیده میشود.
✳ مترجم: آزاده داودی
☑ لینک مقاله
☑ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑ عضویت در کانال زیست فن
