شرکت های دارویی به انحاء مختلف سعی در حفظ انحصار و قیمت بالای داروها دارند. به عنوان مثال گاهی شرکت های بزرگ پس از پایان زمان پتنت، به شرکتی که قصد تولید نمونه ژنریک دارو را دارد، مبالغی پرداخت می کنند تا در فرآیند تولید و معرفی محصول خود تأخیر داشته باشند. یا در شیوه ای دیگر، با تغییراتی جزئی، مدعی عملکرد بهتر دارو و حفظ انحصار خود می شوند.
همچنین شرکت ها برای عدم واردات داروهای مشابه ولی ارزان قیمت لابی می کنند. یا شرکت رقیب را می خرند تا انحصار بازار را حفظ نمایند.
چاره اصلی چنین وضعیتی، ورود دولت به مذاکره با شرکت ها و فشار بر آن ها جهت حفظ قیمت داروها در محدوده ای معقول است.
همانطور که در ابتدا گفته شد حتی داروهایی که از محدوده زمانی بیست ساله حق ثبت اختراعشان نیز گذشته است، مانند کربوپلاتین، ممکن است چنین روند افزایشی را ادامه دهند. فرآیند تولید این دارو نسبتا ساده و کم هزینه است و نمی توان قیمت گزاف آن را به این مرحله نسبت داد. وجود مقادیری از فلز گرانبهای پلاتین نیز توجیه کننده نمی باشد، چرا که حتی اگر تمام محتویات دارو هم ارز قیمت پلاتین خام در نظر گرفته شود، باز هم قیمت تمام شده بسیار پایین تر است. همان طور که قیمت بسیار پایین تر دوزهای حیوانی همین دارو مؤید وجود چنین تناقضی است.
مثال دیگر داروی pegfilgrastim است. این دارو به بدن در ساخت گلبول‌های قرمز بعد از درمان سرطان کمک می کند. این دارو در ایالات متحده با قیمتی چهار برابری فروخته می شود.
نویسنده: محمد بهنام‌راد
