✅ تاکنون اثبات شده است که کوتاه شدن طول تلومرها یک عامل خطر در بسیاری از سرطان‌های ارثی و غیر‌ارثی است. اخیراً مطالعه‌ای در cancer medicine چاپ شده است که بررسی می‌کند آیا طول کوتاه‌تر تلومر خونی را می‌توان به‌عنوان بیومارکر جدیدی برای ریسک سرطان در بیماران Val Hippel-Lindau در نظر گرفت؟
تاکنون برآورد شده است که ۱۳ سندرم مشخص در ارتباط با سرطان ارثی کلیه وجود دارد که هرکدام از آن‌ها با جهش خاصی در سلول‌های ژرمینال (Germ cell: سلول‌های تبدیل‌شونده به گامت‌ها که جهش ایجاد شده در آن‌ها به فرزندان منتقل می‌شود) مرتبط است، ازجمله سندرم VHL که یک سندرم سرطانی اتوزومی غالب و نادر بوده و به سبب جهش ژن VHL در دوران جنینی ایجاد می‌گردد. احتمال وقوع این سندرم، ۱ در هر ۳۶۰۰۰ تولد نوزاد زنده است و شایع‌ترین دلیل سرطان کلیه ارثی است. ۷۰% افرادی که سندروم VHL دارند تا سن ۶۰ سالگی دچار سرطان کلیه می‌شوند و همین امر مهم‌ترین دلیل مرگ در بیماران دارای VHL است.
توموگرافی شکمی معمولاً قابل‌اعتمادترین تصویر‌برداری برای تشخیص آسیب کلیوی در بیماران دارای VHL است و مزیتش این است که با استفاده از آن، کیست‌های ساده و پیچیده‌تر از هم قابل‌تشخیص است. متأسفانه هیچ روش قابل‌اعتماد دیگری برای پیش‌بینی سرطان کلیه در بیماران VHL وجود ندارد؛ اما مطالعه جدید طول تلومر را در تشخیص این بیماری پیشنهاد می‌کند.
در مطالعه انجام‌شده به وضوح مشاهده شد که طول تلومر بیماران دارای VHL، کوتاه‌تر از افراد عادی است و رابطه مثبتی بین طول تلومر و سن ظهور ۵ سرطان اساسی وجود دارد. این یافته‌ها دلالت بر این داشت که تلومرهای کوتاه‌شده به سبب اینکه موجب بی‌ثباتی ژنوم می‌شوند می‌توانند الل wild type را تغییر دهند که همین امر احتمال سرطانی شدن سلول‌های عادی را افزایش می‌دهد.
بنابر یافته‌های این محققان چینی، طول تلومر کوتاه‌تر را می‌توان یک بیومارکر جدید برای ریسک سرطانی شدن در بیماران دارای VHL در نظر‌گرفت.
?ترجمه: فرزانه صائبی راد
☑️ لینک خبر
☑️ لینک مقاله‌ی اول
☑️ لینک مقاله‌ی دوم
☑️ لینک مقاله‌ی سوم
☑️ لینک مقاله‌ی چهارم
☑️ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑️عضویت در کانال زیست فن
