✅ درمان دیابت نوع ۱ و برخی موارد دیابت نوع ۲ نیازمند تزریق انسولین و یا استفاده از پمپ انسولین مکانیکی بوده که در هردو این روش ها مکرر و درناک است. محققان سلول‌های مصنوعی را کشف کرده‌اند که وقتی سطح گلوکز خون افزایش می‌یابد به‌صورت غیرارادی انسولین را در جریان خون آزاد می‌کنند. این سلول‌های بتا مصنوعی (ABCs) عملکرد کنترل کننده‌های گلوکز طبیعی بدن، سلول‌های بتا ترشح‌کننده انسولین در پانکراس را تقلید می‌کنند. در این روش ABCها یا به صورت زیرجلدی وارد بدن بیمار شده و هر چند روز یک‌بار جایگزین می‌شوند و یا از طریق یک برچسب پوستی بدون درد و یک‌بار مصرف در اختیار بیمار قرار می‌گیرند.? حداقل ۶ میلیون نفر در آمریکا از انسولین، یا از طریق تزریق و یا پمپ مکانیکی، برای درمان دیابت استفاده می‌کند. تاکنون، استفاده از قرص‌های انسولین با چالش‌هایی روبه رو بوده است. ایجاد مشکل‌ها به این خاطر است که این قرص‌ها حاوی مولکول‌های بزرگی هستند که می‌توانند قبل از رسیدن به جریان خون، به‌وسیله اسیدها و آنزیم‌های گوارشی از بین بروند.
? با این حال، مشکل اصلی درمان‌های رایج انسولین این نیست که انسولین نمی‌تواند به شکل قرص استفاده شود، بلکه این روش قادر نیستند که به صورت خودکار و مؤثر سطوح گلوکز خون را کنترل کنند. پیوند سلول‌های پانکراس می‌تواند در مواردی این مشکل را حل کند. با این حال، این پیوندهای سلولی گران هستند و از طرفی وجود داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی نیز ضروری است که در اکثر اوقات به علت تخریب سلول‌های پیوند مؤثر واقع نمی‌شوند.
? محققان در طول یک دهه گذشته راه‌حل‌های مشکل استفاده از انسولین را مورد تحقیق قرار دادند. اما رویکرد جدید ساخت سلول‌های مصنوعی است که تا حد زیادی کار سلول‌های بتای پانکراس طبیعی را انجام می‌دهند.
? سلول‌های ABC با یک نسخه ساده از غشای دو لایه لیپیدی سلول‌های طبیعی ساخته شده‌اند. این سلول‌ها شامل طراحی ویژه و وزیکول‌های حاوی انسولین هستند. افزایش سطوح قند خون باعث ایجاد تغییرات شیمیایی در پوشش وزیکول‌ها می‌شود. درنتیجه وزیکول‌ها با غشای خارجی ABCها می‌آمیزند و انسولین آزاد می‌شود. این امر اولین اثبات استفاده از فرایند آمیختگی وزیکولی برای تحویل انسولین است.
? سلول‌های ABC پاسخی سریع به بیان سطوح گلوکز در مراحل آزمایشگاهی و موش‌های دیابتی فاقد سلول‌های بتا نشان دادند. محققان اذعان دارند که موش‌ها در عرض یک ساعت از وضعیت هایپرگلیسمی خارج و وارد نورموگلیسمی شدند و این حالت را بیشتر از ۵ روز حفظ کردند. موش‌های گروه شاهد، ABCهای فاقد انسولین دریافت کردند و در وضعیت هایپوگلیسمی باقی ماندند.
? پژوهش‌های زیادی برای بهینه‌سازی این روش مصنوعی سلول پیش از مطالعه بر روی انسان نیاز است؛ اما این نتایج یک قدم قابل توجه و خلاقانه برای رفع مشکل دیابت است. محققان به‌طور جداگانه بر روی برچسب‌های پوستی، مطالعه می‌کنند. این برچسب‌ها سطوح قند خون را اندازه می‌گیرند و انسولین را در مواقع ضروری در جریان خون آزاد می‌کنند.
?ترجمه: فائزه ابوطالبی
☑️ لینک خبر
☑️ لینک مقاله
☑️ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑️عضویت در کانال زیست فن
