✅ مطالعات جدید نشان داده‌اند که برخی افراد بعد از آسیب‌های قلبی، بهبودی بهتری نسبت به سایرین دارند. در این مطالعات تمرکز بر روی سلول‌های بازسازی کننده، به نام سلول‌های قلبی تک‌هسته‌ای دیپلوئید (MNDCM) بوده است.
ماهی زبرا و پستانداران تازه متولد شده شامل انسان‌ها و موش‌ها، تعداد زیادی از این سلول‌ها را دارند، درنتیجه از توانایی بالایی در بازسازی قلب پس از بروز یک جراحت (مثل سکته قلبی) برخوردارند؛ اما پستانداران بالغ تعداد کمتری سلول MNDCM دارند. به هرحال وضعیت در تمام بالغین یکسان نیست و تفاوت قابل‌توجهی در تعداد MNDCM در موش‌های بالغ مختلف دیده شده است. به عبارت دیگر برخی افراد به طور طبیعی می‌توانند پس از آسیب قلبی عملکرد و حجم عضله را تجدید کنند و این در حالی است که سایرین این توانایی را ندارند. برای پی بردن به علت، دانشمندان با استفاده از روش مطالعه هم‌خوانی سراسری ژنوم (GWA study)، یکی از ژن‌های کلیدی مسئول این تفاوت ژنتیکی را پیدا کردند و آن ژن Tnni3k است. با مهار این ژن در صد سلول‌های MNDCM افزایش و به دنبال آن احیا شرایط قلب بعد از حادثه با کارایی بهتری انجام شده است. در مقابل، فعال کردن این ژن در ماهی زبرا منجر به کاهش تعداد MNDCMها و متعاقباً کاهش قدرت بازسازی قلب می‌شود. با وارد کردن مولکول‌های کوچک تنظیم‌کننده این ژن در داروهای تجویزی، می‌توان به تدریج درصد این نوع سلول‌های بازسازی‌کننده را در افراد افزایش داد. در آینده از این روش‌های پیشگیری‌کننده می‌توان برای افرادی که خطر بالای ابتلا به ناتوانی قلبی دارند، استفاده کرد.
?ترجمه: مهرنوش لک
☑️ لینک خبر
☑️ لینک مقاله
☑️ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑️عضویت در کانال زیست فن
