سلول هایی را متصور شوید که در بین بافت مغز حرکت می کنند، سرطان را شناسایی و نابود می کنند و این همه قبل از آن است که خودشان بدون هیچ ردی ناپدید شوند! این دستاورد هم اکنون در موش با استفاده از سلول های شخصی سازی شده از سلول های بالغ پوست به دست آمده است که سبب کاهش حجم تومور به ۲ تا ۵% مقادیر اولیه شان، می‌شود. فرآیند تولید چنین سلول‌های مختص تومور، تنها ۴ هفته طول می‌کشد.
سرطان های گلیوبلاستومایی اصطلاحا “بد قلق” هستند و درمان شان چندان از راه جراحی ممکن نیست، چرا که زوائد و ریشه های سلول سرطانی در مغز گسترش می یابند.
این نوع سرطان و انواع دیگر، پیام های شیمیایی عصبی تولید می‌کنند که سلول های بنیادی را به خود جذب می‌کنند. محققین بر این باورند این امر شاید بدین دلیل باشد که سلول بنیادی تومور را به عنوان یک زخم شناسایی می‌کنند که نیاز به بهبود دارد و بدین علت مهاجرت می‌کنند تا زخم را التیام بخشند.
این پدیده برای محققین سلاحی مخفی را نمایان کرده است: اگر آن ها بتوانند قابلیت طبیعی سلول بنیادی برای بازگشت به “خانه” را تحت کنترل درآورند، می توان سلول های بنیادی را برای رسانش دقیق داروهای ضد سرطان به مکان مورد نیاز، دست کاری نمود.
محققین سلول های بالغ پوستی را به سلول های بنیادی تبدیل نموده و سپس آن ها را با استفاده از مجموعه‌ای از ترکیبات بیوشیمیایی به سلول‌های بنیادی عصبی تبدیل کردند. سپس این سلول‌ها جهت رسانش داروهای معمول ضد سرطان مهندسی شدند. این سلول‌های سرطان یاب ۵۰۰ میکرون را در عرض ۲۲ ساعت برای رسیدن به تومور طی نمودند! تومورهای موش ها با استفاده از این شیوه در طول ۲۴-۲۸ روز بین ۹۸-۹۵ درصد کاهش حجم یافتند.
پیشنهاد هوشمندانه دیگر این است که در صورت امکان، جهت برانگیختن سیستم ایمنی از سلول های بیمار جهت تولید سلول بنیادی عصبی با برنامه ریزی مجدد استفاده نشود، تا هنگامی که سلول های تزریقی غریبه به تومورها اتصال پیدا کردند، از طریق تحریک پاسخ ایمنی نیز عملکرد ضد سرطانی تشدید شود.
ترجمه و آماده سازی: محمد بهنام راد
