✅ در حال حاضر روش‌های متنوعی از میکروسرنگ‌ها تا iontophresis (انتقال دارو به کمک جریان الکتریکی از طریق پوست) برای تحویل داروهای پروتئینی وجود دارد؛ اما محققان ژاپنی روشی پیشرفته‌تر به نام رهاسازی حرارتی transdermal (روش انتقال دارو از راه پوست) را معرفی کردند.
در این روش نفوذپذیری پوست به کمک حرارت و حذف اولین لایه پوست افزایش می‌یابد. پیچیدگی کار، انجام این روش بدون آسیب به لایه‌های عمیق‌تر پوست می‌باشد. در این مطالعه تابش نور نزدیک به مادون‌قرمز بر روی نانومیله‌های طلا اثر حرارتی-نوری را ایجاد می‌کند که باعث افزایش حرارت پوست و نفوذپذیری آن می‌شود.
در این پژوهش ترکیبی از برچسب‌های ژل شفاف، نانومیله‌های طلا و نور نزدیک به مادون قرمز (NIR) برای ساخت سیستم رهاسازی حرارتی منحصر به فرد در تحویل داروهای ترمیمی استفاده شد. به علاوه به منظور تعیین میزان انتقال پروتئین پس از تابش اشعه NIR بر روی پوست موش‌ها، نوعی نشانگر فلورسنت به نام (FITC-OVA) را به برچسب‌های ژل اضافه می‌گردد.
در این مطالعه برای آزمایش‌های in vivo و in vitro از دو نوع کنترل استفاده شد، برچسب‌های پوستی ژل در حضور و عدم حضور نانومیله های طلا (کنترل ۱) و برچسب‌های ژل در حضور نانومیله‌های طلا بدون هیچ نوع تابشی (کنترل ۲). دو نوع کنترل هیچ‌گونه اثر رهاسازی حرارتی را بر روی پوست نشان ندادند، اما برچسب‌های مورد تابش NIR حاوی نانومیله‌های طلا باعث افزایش درجه حرارت پوست تا ۴۳ درجه سلسیوس می‌شوند. نتایج، جابجایی بالایی از پروتئین را در شرایط in vitro و انتقال متوسطی را در حالت in vivo نشان می‌دهد. تفاوت نتایج به دست آمده می‌تواند به دلیل از دست رفتن سلولهای پوست بعد از فریز شدن در شرایط in vitro باشد.
نتایج این پژوهش نشان‌دهنده افزایش نفوذپذیری پوست با استفاده از امواج نزدیک به مادون‌قرمز می‌باشد. اگرچه این روش هنوز برای جابه‌جایی داروهای پروتئینی مناسب نیست اما می‌تواند زمینه تحقیقات گسترده‌تر در مورد انتقال دارو به روش ترانس درمال را ایجاد کند.
ترجمه: سارا نورانی
☑️ لینک خبر
☑️ لینک مقاله
☑️ عضویت در زیست فن پزشکی مولکولی
☑️عضویت در کانال زیست فن
