بذرهای تراریخت در ۱۸۰ میلیون هکتار از ۲۸ کشور دنیا کشت می‌شوند. بیشترین سطح زیر کشت به ترتیب متعلق به امریکا، برزیل و آرژانتین است.
از کشورهای اروپایی، این بذرها تنها در ۴ کشور اسپانیا، پرتغال، چک و اسلواکی کشت می‌شوند و ۱.۵% سطح زیر کشت ذرت در این قاره را به خود اختصاص داده‌اند. با وجود قوانین سخت‌گیرانه و نارضایتی‌های عمومی از کشت محصولات تراریخت در اروپا، به نظر نمی‌رسد گسترش بیشتر بازار این قاره در سال‌های آینده را شاهد باشیم ؛ اما در حوزه آسیا-اقیانوسیه با CAGR 11.8% ، بازار امیدبخشی را شاهد هستیم.
بازار تولید بذور تراریخت فعلی، با حضور غول های این صنعت که زنجیره ارزش کاملی از تحقیق و توسعه، ثبت پتنت، تولید مواد شیمیایی کشاورزی متناسب با بذر تولیدی و . . . را در کنار هم در اختیار دارند، با توجه به هزینه‌های بالای تحقیق و توسعه و قوانین سخت‌گیرانه تنظیمی چندان رقابت‌پذیر نیست. کمپانی های چند ملیتی مانند Monsanto ، DowDupont ، Syngenta ، Bayer و BASF حجم عمده بازار این بذرها و بذرهای سنتی را در اختیار دارند.
شرکت‌های محلی با توجه به نیازهای بومی دست به تولید این بذور می‌زنند، اما بیشتر این تلاش‌ها با کمک‌های بین‌المللی و دولتی صورت گرفته است. از جمله این تلاش‌ها تولید بادنجان Bt در هند توسط شرکت Mahyco با همکاری مونسانتو بود که با مخالفت عمومی در این کشور مواجه شد اما در بنگلادش در سال ۲۰۱۳ مجوز کشت گرفت.
علاوه بر بذر گیاهان خوراکی، گیاهان زینتی، دارویی و صنعتی نیز اخیراً مورد توجه مراکز تحقیقاتی و شرکت‌ها قرار گرفته است. رز آبی که در شرکت Suntory ژاپن تولید شده از این موارد است.
نویسنده: محسن رحیمی نژاد
☑️ منابع
