افزایش بهره وریخشکیگندممهندسی ژنتیک

کشف یک عامل رونویسی مهم درگیر در تحمل خشکی گندم

عوامل رونویسی می‌توانند گزینه‌های شگفت انگیزی برای اصلاح گیاهان باشند. به عنوان مثال افزایش بیان عامل رونویسی TaWRKY2 میزان زیست‌توده و محصول بذری را تحت تنش خشکی در گندم افزایش داد. هم‌چنین ثابت شد این عامل رونویسی، تنظیم کننده چندین ژن کلیدی درگیر در تنش خشکی بوده و می‌تواند به عنوان یک ژن هدف برای تولید گندم تحمل کننده خشکی معرفی شود.


خشکی یکی از تنش‌های مهم محیطی است که به شدت رشد گیاه و تولید محصولات را تحت تأثیر قرار می‌دهد. از آن‌جایی که عوامل رونویسی نقش تنظیمی داشته و می‌توانند یک شبکه ژنی را کنترل کنند، هدف کار محققان به منظور اصلاح گیاهان هستند. در یک تحقیق پروموتر عامل رونویسی TaWRKY2 جداسازی و مورد بررسی قرار گرفت.

مطالعات قبلی نشان داده اند عامل رونویسی TaWRKY2 نقش کلیدی در تحمل به تنش خشکی در گیاه گندم ایفا می‌کند. پروموتر این عامل رونویسی دارای cis-element‌های تنظیمی است که طی تنش خشکی، شوری، گرما و هورمون اسید آبسیزیک القا می‌شود. پروموتر این عامل رونویسی دارای جایگاه اتصال برای پروتئین‌های ABRE-binding ،zinc finger ،MYB و فاکتور AP2/ERF بود.

به منطور بررسی‌های بیشتر، افزایش بیان TaWRKY2 در گندم تراریخت مورد بررسی قرار گرفت و مشاهده شد مقاومت گیاهچه‌های تراریخت به طور معنی‌داری نسبت به تنش خشکی افزایش یافته بود. این گیاهچه‌ها نسبت به گونه‌های وحشی نرخ زنده‌مانی بالاتر و هدررفت آب کمتری داشتند. در عین حال تغییرات در پارامترهای فیزیولوژیکی از جمله افزایش محتوای پرولین، قندهای محلول و کلروفیل مشاهده شد که نشان می‌دهد عامل رونویسی TaWRKY2 تنظیم کننده‌ای مثبت برای سازگاری گندم در برابر تنش خشکی در مرحله گیاهچه‌ است.

درحالی که در طول دوره تنش خشکی و قبل از خوشه‌دهی، رشد در گونه‌های وحشی متوقف خواهد شد، ورود به مرحله خوشه دهی در لاین‌های تراریخت مشاهده شد. گیاهان تراریخت دوره خوشه دهی طولانی‌تر، طول طوقه و تعداد بذر بیشتر در سنبله و در نتیجه افزایش عملکرد بیشتری نسبت به گیاه وحشی تحت تنش خشکی داشتند.

سطوح بیان چندین ژن پاسخ دهنده به تنش خشکی مانند DREBs ،GST6 ،ERF5a ،TIP2 و WRKY19 در گیاهچه‌های تراریخت افزایش داشت. این یافته‌ها نقش تنظیمی عامل رونویسی TaWRKY2 را در پاسخ به خشکی تایید کرد. TaWRKY2 گیاه را قادر به افزایش تحمل خشکی و افزایش عملکرد دانه به طور همزمان می‌کند. در نتیجه می‌تواند به‌عنوان کاندیدی برای توسعه و گسترش گندم‌ متحمل به خشکی با عملکرد بالا از طریق مهندسی ژنتیک معرفی شود.

لینک خبر
لینک مقاله

Rate this post
نمایش بیشتر

نوشته‌های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
EnglishIran
بستن
بستن