جلبک‌ها کربن‌دی‌اکسید موجود در جو زمین را به روغن جلبک تبدیل می‌کنند که از این روغن برای تولید الیاف کربن با ارزش، از لحاظ اقتصادی استفاده می‌شود. الیاف کربن را می‌توان برای تولید مواد سبک با مقاومت بالا استفاده کرد. در پایان چرخه عمر، الیاف کربن را در جوش‌های زغال‌سنگ می‌توان ذخیره کرد، که در این صورت به طور کامل از چرخه‌‌ی کربن‌دی‌اکسید جو خارج می‌شوند.
محققان دانشگاه مونیخ فرایندی را ایجاد کرده‌اند که بر اساس محاسبات اولیه می‌تواند از لحاظ اقتصادی برای حذف گاز کربن‌دی‌اکسید گلخانه‌ای از جو زمین مقرون به صرفه باشد و آخرین گزارش جهانی آب و هوا در مورد نگرانی جهانی گرم شدن زمین این فرایند را تأیید می‌کند. محققان جنبه‌های اقتصادی، کاربردهای فنی و تأثیرات زیست‌محیطی کل فرایند را مورد بررسی قرار دادند. بر اساس نتایج محققان، این یک فرایند اقتصادی سازگار با محیط‌زیست است که در آن فرایندهای استاندارد را با نوآوری ترکیب می‌کنند. با ذخیره‌سازی امن، کربن‌دی‌اکسید را می‌توان از اتمسفر حذف کرد.
الیاف کربن از جلبک‌ها با الیاف معمولی متفاوت نیستند؛ بنابراین می‌توانند در تمام فرایندهای موجود استفاده شوند. از بخش‌های مهم در انتشار جهانی کربن‌دی‌اکسید، زمینه‌های مهم کاربردی در صنعت ساخت و ساز است. الیاف کربن می‌تواند جایگزینی مناسب برای فولاد در مواد ساختمانی شود، زیرا به دلیل قدرت آن‌ها باعث صرفه‌جویی در مصرف سیمان می‌شود و گرانیت تقویت شده با فیبر کربن می‌تواند حتی برای تولید میله‌هایی با همان ظرفیت تحمل بار توسط فولاد استفاده شود، در حالی که وزنی به سبکی آلومینیوم دارند.
محققان در حال حاضر قصد دارند تا جلبک‌های بیشتری را بهبود بخشند؛ در این راستا کشت جلبک‌ها در مقیاس بزرگ در جنوب اروپا و شمال آفریقا قابل تصور است. هم‌پوشانی وسیع این جلبک‌ها می‌تواند تمام هزینه‌های تولید گاز کربن‌دی‌اکسید از حمل و نقل هوایی را جبران کند.
محققان هرگونه نظر بر مبنای اینکه فناوری با استفاده از زمین‌های کشاورزی با صنعت کشاورزی رقابت می‌کند را رد می‌کنند، زیرا در شمال آفریقا زمین‌های فراوانی وجود دارد که کشاورزی در آن‌ها امکان‌پذیر نیست؛ اما جلبک‌ها می‌توانند در آن زمین‌ها رشد کنند، حتی جلبک‌های دریایی قادر به رشد در مناطق آفتابی هم هستند.
☑ لینک خبر
☑ لینک مقاله
