در زنجیره غذایی شناخته شده برای ما خورشید منبع انرژی است و گیاهان با استفاده از انرژی خورشیدی از راه فتوسنتز غذای خود و سایر جانوران را تامین می‌کنند. ولی در اکوسیستم دریایی بعضی موجودات انرژی‌شان را از باکتری های chemosynthetic (شیمیوسنتز) که قادرند از مواد شیمیایی ساده به جای نور خورشید استفاده کنند، به دست می‌آورند.
محققین در محل زندگی خرچنگ‌های خاردار کارئیب در منطقه ی great Bahama Bank آن‌ها را در حال خوردن صدف‌های دریایی یافتند. با آنالیز های ایزوتوپی بافت‌های این موجودات مشخص شد که بخش اعظمی از رژیم غذایی این خرچنگ ها را صدف‌های دریایی ای تشکیل داده است که از باکتری شیمیوسنتز کننده تغذیه می کنند.
این گونه از خرچنگ‌ها یکی از مهم‌ترین گونه های سودآور شیلات می‌باشد که در مناطق کم عمق دریا زندگی می‌کنند. براین اساس تولیدات اولیه بر پایه‌ی شیمیوسنتز موجب تولید بیشتر شیلات تجاری و درنتیجه سود بیش از ۴۵۰ میلیون دلار در سال در آمریکا می‌شود. محققین امید به پیدا کردن سایر گونه های خرچنگ خاردار و موجودات دیگری که در سرتاسر جهان از این راه تغذیه می کنند را دارند.
ترجمه: نجمه سیدکتولی
