افراد زیادی هستند که نام قانون MOORE به گوش آنها رسیده است. گوردون مور، از موسسان Intel، پیش‌بینی کرد که حدودا هر دو سال یک بار تعداد ترانزیستورهای هر صفحه پردازنده دو برابر می‌گردد و این بدین معناست که اندازه آنها نصف خواهد شد. قاعدتاً این نظریه تا زمانی صحت خواهد داشت که کوچک‌تر شدن ترانزیستور از لحاظ فیریکی ممکن باشد. جالب است بدانید که پردازنده‌های به کار برده شده در iPad های امروزی، قدرتی به اندازه پردازنده‌های ابرکامپیوترهای دهه ۱۹۸۰ دارند. (برخی از آن ابرکامپیوترها چند تن وزن داشتند که اغلب آن را پردازنده‌ها سبب می‌شدند).
?قانون EROOM (برعکس MOORE نوشته می شود!) پیش‌بینی می‌کند که هر ۹ سال یک بار هزینه‌های لازم برای ساخت و توسعه دارو ۲ برابر می‌شود. مسئله ای که تناقضی جالب با رشد و پیشرفت تکنولوژی و صنعت بیوفارما دارد.
این اتفاق چندین دلیل دارد از جمله اینکه:
• داروهای خوب همچون Lipitor کارایی لازم را دارند و دارویی که صرفاً کمی از آن بهتر است نمی‌تواند جایگزین مناسبی برای آن باشد. پس باید تفاوت فاحشی بین هر نسل از داروها دیده شود.
• مراکز نظارتی اجازه تولید داروهای قدیمی هرچند مؤثر را با هدف کاهش تلورانس اثرگذاری نمی‌دهند و لذا مراکز R&D هزینه‌های زیادی را متحمل می‌شوند.
• برای توسعه داروی جدید نیاز به سرمایه انسانی، دستگاهی و علمی است که هزینه‌های آنها باید در نظر گرفته شود.
• در بازه ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰، بسیاری از مراحل توسعه دارو در جانوران انجام می‌شد. با پیشرفت تکنولوژی و هدفمندتر شدن محل اثر داروها،Clinical Trial دردسرهای خاص خود را پیدا کرده است، که هر کدام هزینه‌های اضافی مربوط به خود را دارند.
?لذا از آنجا که کشف دارو متناسب با مرور زمان، زمان‌بر تر و گران تر می‌شود، نامی برعکس قانون MOORE گرفته است.
امید آن است که با تغییر سبک نگرش به داروها، و پیشرفت بیوتکنولوژی، مسیرهای جدیدی توسعه یابد که تحت اثرات قانون EROOM نباشد.
نویسنده: میلاد ریحانی
☑️ منبع
