امروزه بسیاری از پالایشگاه‌های سوخت‌های زیستی تنها برای ۷ ماه از سال کار می کنند که وظیفه‌ی آن‌ها به طور خلاصه، تبدیل محصولات کشاورزی تازه برداشت شده به بیواتانول و بیودیزل است. هنگامی که فصل برداشت محصولات تمام شده باشد و فرآیند تولید به پایان رسیده باشد، این پالایشگاه‌ها به مدت ۵ ماه تعطیل می‌شوند. در این مدت شرکت‌های مربوطه، هزینه‌های زیادی را صرف نگهداری از تجهیزات می کنند.
طبق تحقیقاتی که اخیرا صورت گرفته˓ استفاده از محصولات کشاورزی دو‌‌‌‌‌‌منظوره، می تواند مدت زمان فرآیند تولید را به ۹ ماه افزایش دهد که خود با افزایش سود تا میزان %۳۰ همراه است.
بسیاری از گیاهان، مانند نیشکر و سورگوم شیرین(sweet sorghum)، دارای مواد قندی قابل تبدیل به اتانول هستند. در حال حاضر یکی از اهداف دانشمندان تغییر دادن متابولیسم این گیاهان می باشد، به طوری که تبدیل قند به روغن، در درون خود این گیاهان صورت بپذیرد. این روغن متراکم بدست آمده، با ارزش‌تر و باانرژی تر خواهد بود و می تواند برای تولید بیودیزل یا سوخت جت، استفاده شود.
امروزه نیشکرهای مهندسی شده (PETROSS) توانایی تولید %۱۳ روغن، بر اساس وزن خشک را دارند، که می توان %۸ آن را به بیودیزل تبدیل کرد. به این ترتیب استفاده ازاین نیشکر در صورتی که دارای %۲۰ روغن باشد، می تواند ۱۳ برابر بیشتر از هر هکتار سویا روغن تولید کند که خود سود ۶ برابری به دنبال خواهد داشت.
در نهایت می توان گفت که استفاده از سورگوم های مهندسی شده در کنار این نوع نیشکرها، کارآیی پالایشگاه‌های سوخت‌های زیستی را تا ۲ ماه افزایش می دهد و تولید سالیانه سوخت های زیستی تا حدود %۳۰-۲۰ رشد می یابد.
ترجمه: علیرضا هاشمی
