لنفوم نوعی از سرطان محسوب می‌شود که لنفوسیت‌ها را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. منشأ این بیماری ارگان‌های لنفاوی مثل غدد لنفاوی و طحال است. این بیماری توانایی انتشار به‌واسطه‌ی گردش خون به سایر اندام‌های لنفاوی و همچنین سایر بافت‌های بدن را دارد. سالانه 2000 مورد سرطان لنفوم در سوئیس شناسایی می‌شود. امروزه دانشمندان دانشگاه ژنو به نتایجی دست یافتند که می‌تواند امید تازه‌ای به بیماران ببخشد. دانشمندان از آنتی‌بادی استفاده کردند که پروتئین خاصی را خنثی کرده و مانع مهاجرت سلول‌های لنفوم و درنتیجه مانع پیشرفت بیماری می‌شود.
لنفوسیت‌ها گروه خاصی از سلول‌های خونی هستند که برای سیستم ایمنی موردنیازند؛ ولی لنفوسیت‌ها مانند سایر سلول‌های بدن از جهش‌های سرطان‌زا در امان نیستند. لنفوسیت‌های سرطانی می‌توانند از طریق خون به سیستم لنفاوی واردشده و منجر به ایجاد توموری به نام لنفوم می‌شود. سلول‌های های سرطانی لنفوسیتی به مدت زیادی نمی‌توانند در خون زنده بمانند، بنابراین این سلول‌های بدخیم مجبور به پیدا کردن محیط مناسبی (مانند غدد لنفاوی) برای استقرار و تکثیر هستند.
لایه داخلی رگ‌های خونی از سلول‌های اندوتلیالی پوشیده شده است که مانند سدی از خروج سلول‌های خونی از سیستم گردش خون جلوگیری می‌کنند. سلول‌های لنفوسیتی که دچار جهش شده‌اند بر سطح خود مارکر پروتئینی JAM-C را دارند که مهاجرت آن‌ها را از بین سلول‌های اندوتلیالی تسهیل می‌کند. ازاین‌رو دانشمندان از نوع خاصی از آنتی‌بادی به نام H225 استفاده کردند تا به پروتئین JAM-C متصل شوند. با پوشیده شدن JAM-C آنتی‌بادی توانایی این را پیدا می‌کند تا از مهاجرت لنفوسیت‌ها به بیرون از خون جلوگیری کند. استفاده از آنتی‌بادی H225 مهاجرت سلول‌های بدخیم به سیستم لنفاوی را تا 50 درصد کاهش می‌دهد؛ به‌علاوه منجر به کاهش تکثیر سلولی نیز می‌شود.
نتایج این تحقیقات پیشرفت عظیمی در ایمنوتراپی سرطان به وجود آورده است و تلاش دانشمندان برای جستجو درمانی کارآمد مبتنی بر سیستم ایمنی در آینده نزدیک ادامه دارد.
ترجمه: سیمین دخت افرا
