دو تیم تحقیقاتی غیر مرتبط، ژنوم های باستانی انسانی را مورد بررسی قرار دادند تا شواهد جدیدی برای مهاجرت های تاریخی آن‌ها به آمریکا و ایسلند پیدا کنند. نمونه‌های باستانی، که از دویست تا هزاران سال قدمت داشتند، در کنار نمونه‌های ژنوم میتوکندریایی انسان‌های مدرن از ۴۵ شخص آمریکایی بومی که قبلاً تعیین توالی شده بودند، بررسی شدند.
برای یکی از این مطالعات که در Science منتشر شده است، محققان در انگلستان، استونی، آمریکا و جاهای دیگر به دنبال ارتباطاتی میان آمریکایی‌های بومی شمالی و جنوبی بودند. آن‌ها این کار را با استفاده از توالی‌های تمام ژنومی ۹۱ فرد بومی باستانی، که در جایی که یافت شدند مانده بودند، یعنی در جزایر کانال کالیفرنیا یا در جنوب غرب اونتاریو کانادا، انجام دادند.
ریپان مالهی، یکی از محققین و دانشمند مردم شناسی در دانشگاه ایلینویس، Urbana-Champaign در بیانیه‌ای گفته است: «با همکاری جوامع بومی، ما اکنون می‌توانیم درباره پیچیدگی‌های تاریخ اجداد در آمریکا با استفاده از پیشرفت تکنولوژی‌های ژنومی باستانی بیشتر بیاموزیم. ما شروع به مشاهده این مسئله کرده‌ایم که مدل‌های قبلی جمعیت‌های باستانی به‌طور غیرواقعی ساده بوده‌اند.»
تا حدی و برخلاف انتظار، این گروه نشانه‌هایی از اجداد بومی شمالی را در میان جمعیت‌های جنوبی مشاهده کرد که نشان‌دهنده وجود ارتباطاتی میان شاخه‌های شمالی و جنوبی آن‌ها بعد از انشقاق اولیه آن‌ها در حدود ۱۵۰۰۰ تا ۱۸۰۰۰ سال پیش است. به‌عنوان مثال در آمریکای مرکزی و جنوبی، اشخاص اجداد باستانی از ۴۲ تا ۷۱ درصد مربوط به اجداد شاخه شمالی بوده‌اند، که منعکس‌کننده وقوع اختلاط است که تخمین زده می‌شود در حدود ۱۳۰۰۰ سال پیش به وقوع پیوسته باشد.
دستیار سرگروه نویسندگان، توماس کیویسلید، یک محقق باستان‌شناسی وابسته به دانشگاه کمبریج و دانشگاه تارتو در بیانیه‌ای اشاره کرده است: «ما اکنون متوجه شده‌ایم که همه جمعیت‌های بومی در آمریکای شمالی، مرکزی و جنوبی از اجداد شاخه شمالی ژن به ارث برده‌اند. این شاخه بیشتر نزدیک به انسان‌های باستانی شرق کانادا بوده است. این موضوع با فعالیت‌های بشر در چند هزار سال اخیر قابل توجیه نیست. این موضوع قدمت باستانی‌تری دارد.»
در بررسی آن‌ها، محققان پیشنهاد دادند Clovis culture، ابزاری سنگی مربوط به ۱۳۰۰۰ سال پیش که گروه در نیو مکزیکو پیدا کرد، که توسط شاخه جنوبی ابداع شده بود، برخلاف ایده‌ای است که این جمعیت جد تمام آمریکایی‌های بومی بوده است.
نویسنده اول این مقاله، کریستیانا چیب با اشاره به این که این جمعیت اخیراً به خاطر یک تکنولوژی سودمند یا تمرین فرهنگی، سریع‌تر گسترش‌یافته، اضافه کرده است: «در جمعیت‌هایی که امروزه در هر دو قاره زندگی می‌کنند ما مقادیر ژنتیکی بیشتری از جنوبی‌ها، شاخه مربوط به Clovis، مشاهده می‌کنیم.»
این محققین افزوده‌اند: «مطالعه ما بر روی DNA به‌دست‌آمده از دندان جنگجوی اسکاندیناوی اهل ایسلند اولین تحقیق و بررسی عمیق است که درباره چگونگی تشکیل یک جمعیت جدید از طریق اختلاط انجام شده است.»
بر اساس تعیین توالی تمام ژنوم ۲۷ فرد، که به‌عنوان بخشی از اولین نسل مهاجران در ایسلند شناخته می شدند، و توالی بندی‌های در دسترس متعلق به بیش از ۲۱۰۰ اروپایی امروزی، این گروه متوجه شد که ایسلندی‌های ابتدایی، متمایل به دور بوده‌اند و ارتباط نزدیک‌تری با شمال، Gaelic و سایر منابع جمعیتی در مقایسه با مردمی که اکنون در ایسلند زندگی می‌کنند داشته‌اند.
✳️ مترجم: محمد شجاعیه
